powtórka /pantum/

[e_14scie]

znów wędruję pod górę z balladami w plecaku
jeden termos z herbatą pojedynczy kubeczek
karimata ze wspomnień buty z szachów i matów
noga prawa i lewa ociężale się wlecze

jeden termos z herbatą pojedynczy kubeczek
mniejszy ciężar jest ważny przy wspinaniu pod górę
noga prawa i lewa ociężale się wlecze
w pojedynkę najlepiej chociaż pusto i z trudem

mniejszy ciężar jest ważny przy wspinaniu pod górę
a mnie siły ubywa i gęstnieje powietrze
w pojedynkę najlepiej chociaż pusto i z trudem
żwir zaprósza źrenice co ma nie być to będzie

a mnie siły ubywa i gęstnieje powietrze
coraz płycej oddycham oczy łzawią od wiatrów
żwirem prószy w źrenice wszystko jedno co będzie
znów wędruję pod górę z balladami w plecaku

[atoja]

cztrenaskowo Ew
urzekłaś mnie tym pantum
ech...

[iskierka]

Fajny wiersz, zrobił wrażenie

[Ewa Włodek]

wiersz - jakby dla mnie Ewo, jakby dla mnie... Zamysliłam się przy nim...


uśmiechy posyłam...
Ewa

[e_14scie]

cztrenaskowo Ew
urzekłaś mnie tym pantum
ech...

bardzo lubię pantum i dzięki Atojko

Fajny wiersz, zrobił wrażenie

to fajnie

wiersz - jakby dla mnie Ewo, jakby dla mnie... Zamysliłam się przy nim...

dla wielu, Ewo.
Dziękuję Ci pięknie

[Leon Gutner]

To powędrowałem .
A ile przy tym radości było bo to przedni zapis .

Z uszanowaniem L.G.

[Abi]

wiesz, że nie imam się wierszowanych fokstrotów,
dlatego dzisiaj, też daję na luz, więc,
termos, kubeczek i... smak ten sam...

zióbki
:-) A.

[iTuiTam]

...
mniejszy ciężar jest ważny przy wspinaniu pod górę
a mnie siły ubywa i gęstnieje powietrze
w pojedynkę najlepiej chociaż pusto i z trudem
żwir zaprósza źrenice co ma nie być to będzie

... wszystko jedno co będzie
znów wędruję pod górę z balladami w plecaku

A miało być... tak pięknie, prawda?

Smutny wiersz, Ev, prawdziwy i smutny. Otrząsamy ten smutek, zasłaniamy oczy przed prószącym żwirem, ale tylko do czasu.

Dziękuję, Mistrzyni formy i znaczeń.
iTuiTam

[coobus]

Buty nawet ładne, w szachownicę, tylko nie wiem, czy dobre do wspinaczki, czy raczej na Krupówki,
na szczęście tylko lewa i prawa noga ociężale się wlecze, nie jest źle...
A tak na poważnie, zatęskniłem za górami, swoje osiągnęłaś, ten wiersz ma dar przekonywania

[Gloinnen]

Cała Ewa siedzi schowana w tym wierszu! Niezależna, indywidualistka, która lubi sama sobie rzucać wyzwania, taka trochę "żelazna lady" (w sensie życiowym, oczywiście), ceni sobie samotność z wyboru. Chyba tak. Jest ciężko - ale można nieść ballady w plecaku, lekki bagaż, pozwala zachować nawet na najgorsze momenty jakiś okruch nadziei. Ta mozolna wspinaczka - to tak naprawdę topos życia, kiedy coraz trudniej... Ruszamy w tę trasę wyposażeni jedynie w młodzieńcze ideały (ballady), minimum prowiantu (termosik z herbatą)... Nie zdajemy sobie sprawę, że będzie chłodno, głodno, ciężko, z wiatrem w oczy...

A potem - trzeba iść. I zawsze mamy pod górę.

Dobry wiersz, podoba mi się... Taki Twój...

Pozdrawiam,


Glo.