Unisono

[Gloinnen]

Oto krucha legenda. Żyję w niej przelotnie.
Równoległa historia. Naprzód. Tak się staram.
Tutaj twarda codzienność. Walki tysiąckrotne.
Tam we mgle skryte gwiazdy. Również - moja gwiazda.
Tutaj na linii frontu - kamieniste pole,
tam tańczące latarnie wśród wczorajszych bajań.
Rozerwane biografie - jednym biegną wątkiem,
wspólne ujście znalazły; ciepło do mnie wraca.
Jeszcze żal; ale słowa pragną nieść harmonię.
Każda radość coś znaczy. Wiem, nie było w planach.
Teraz wszystkie ciężary łatwiej przyjdzie ponieść;
choć zmieniona po przejściach - jestem wciąż ta sama.

Mosty płoną zbyt łatwo; później licha kładka
drżącym cieniem nad głębią obce brzegi spaja.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Ciągle jest obecny w twojej poetyce ten - jak to mówi Fred " zaśpiew " jakiegoś życiowego przejścia , przemijania i odrodzenia na nowo w peelu .
Lubię go bowiem jest mi bliski .

Z przyjemnością

L.G.

[iskierka]

Glo. twoje wiersze są mi bliskie. Czytam je z wielką przyjemnością
zawsze z niecierpliwością czekam na kolejne
Obyś nie straciła tego co posiadasz.

[skaranie boskie]

Czytam i sobie zadaję pytanie,
widząc, że weny miałaś powiew rześki,
skąd unisono płynie kołysanie?
Glo to pisała, czy też, może, Szekspir?

[Gloinnen]

Z tym Szekspirem to przeginka...

[skaranie boskie]

Z tym Szekspirem to przeginka...

Wcale nie.
Poczytaj na głos.
Dokładnie tak samo brzmią sonety Szekspira właśnie.
Wiem, że one monotematyczne z zasady i zupełnie w innych klimatach, odmienne od twoich, ale to akurat dobrze, to znak, że nie powielasz. Sonet jest przedni, angielski. Szekspirowski właśnie, stąd moja - jak to byłaś łaskawa określić - przeginka.

[Malwina]

Glo! Tyle prawdy w Twoim wierszu zapisanej w niebanalnej formie.Szczególnie podoba mi się ostatni fragment,w końcu nie musi być od razu solidny most,żeby przejść na drugi brzeg wystarczy kładka,są jeszcze mosty wiszące, ale te zbyt chybotliwe

Mosty płoną zbyt łatwo; później licha kładka
drżącym cieniem nad głębią obce brzegi spaja.

[Gloinnen]

Dziękuję wszystkim.


Malwino, właściwie cały wiersz powstał po to, aby zilustrować ten puentujący dwuwers.
Cieszę się, że go ciepło przyjęłaś.

Pozdrawiam,


Glo.

[P.A.R.]

miecz starań nie gotowy do ciosu...
nawet macać się nie chce
jakąś osełkę