Co łączy, co różni

[niepozorny]

Powszedni chleb i ten sam język,
czas szkolny, start w dorosłe życie.
Przyjaźń, miłość albo krwi więzy,
waga słowa wciąż do odkrycia.

Pierwsza sprzeczka – zwykle o głupstwo,
braknie empatii lub wyobraźni.
Drobne kłamstwa życiorys upstrzą,
kwestią czasu, kiedy się zbłaźnisz.

Jest codzienność, wszystko kosztuje,
kłuje w oczy, że ktoś w dostatku.
Zazdrość? Dorównać? Więc reagujesz.
Jak? Kariera. Mnóstwo przypadków.

Czy są koszty? Nie bądź dziecinny.
Skoro tylko garstka wygrywa,
to zwycięstwo jest kosztem innych.
Jesteś śmieszny. Wyrzuty? Wybacz.

Co z sumieniem? Znowu zaczynasz;
ważne teraz – jakoś żyć trzeba.
Dwa, trzy świństwa – trzeba dorzynać.
To konieczność i nie ma przebacz.

Słuszny pogląd jest wizytówką,
cynizm, obłuda i judzenie.
Tylko współczuć pazernym bubkom,
gdy tłum odmówi przyzwolenia.
_________________

[Leon Gutner]

Yhm przebacz nie ma .
Doceniam temat .
Nie mam nic do wykonania .

Z uszanowaniem L.G.

[niepozorny]

Leonie - Pozdrawiam

[coobus]

W tym temacie zapamiętałem jedno, że różnić można się pięknie. Taka sobie utopia, jak uczy życie. Ale jest szansa - może sąsiedzi na ósmym piętrze sprostają temu wyzwaniu, to już byłoby coś. To tak w nawiązaniu...

[niepozorny]

coobus - niedawno, przeczytałem wypowiedź Jana Nowickiego:" Od pewnego momentu rozmowy ludzkie poumierały, ich po prostu nie ma." Ten wiersz, tekst, czy jak go tam nazwać, próbuje tego dotknąć. Rozmowa przynajmniej zakłada chęć porozumienia się. A mentalność elit( politycznej, dziennikarskiej, aktorskiej itd.) nastawiona jest na korzyści materialne. W niepamięć poszła ich służebność. Ludziom wrażliwszym, jako broń - została pogarda, wspierana odpornością własnego rozumienia rzeczy, na cynizm płynący z "mętnego przekazu " i pewnie nadzieja , że i masy, w końcu poczują uwierający kaganiec.

[skaranie boskie]

Możliwe, że udało Ci się zamieścić w wierszu to wszystko, co wyżej napisałeś.
Jest jednak coś więcej, niż treść, co stanowi o poezji i Ty doskonale wiesz, co takiego.
Twój wiersz przemawia do mnie jedynie nagromadzeniem spostrzeżeń, nie zmusza jednak do przemyśleń, nie wzbudza doznań estetycznych, nie sprawia przyjemności recytowania. Dlatego subiektywnie oświadczę, że jest słaby. Możliwe, że ktoś inny znajdzie w nim to wszystko, czego mnie się znaleźć nie udało.

Ale za błędy z nieustającą ochotą -

[niepozorny]

skaranie boskie - nie widzę potrzeby bronić tego tekstu jako poetycki. Najpierw należałoby uzgodnić co się rozumie przez tekst poetycki, co jest karkołomnym zadaniem, a następnie argumentować czy te elementy, które charakteryzują poezję są, czy ich nie ma. Ja ustami narratora powiedziałem jak postrzegam cząstkę nieakceptowanej rzeczywistości. Ty się w tym nie odnalazłeś, trudno. Może ktoś inny zapyta: gdzie ja jestem; po stronie jakiego myślenia? Nie czytam wszystkich wierszy na portalu, ale jedno rzuca sie w oczy: autorzy uciekają od polityki, w neutralność. Postrzegając politykę jako walkę w cuchnącym kisielu. Tymczasem nieakceptowanie rzeczywistości warto zaczynać od siebie: zmiany złych nawyków, przyzwyczajeń, rutyny. Mało kto nie ogląda telewizji i nie słucha radia. Rośnie znieczulica na wulgarność, psychiczną i psychologiczną manipulację polityków i dziennikarzy posługujących się słowem lub piórem. Kto z nich porusza istotne problemy kraju, ale dotykające nas ,a kto przeinacza rzeczywistość, albo wręcz dezinformuje? O tym trzeba rozmawiać, wymieniać się opiniami w zwięzłej, atrakcyjnej formie. Nie szermujmy argumentem, że tekst nie wzbudza doznań estetycznych, czy nie sprawia przyjemności. Raczej domagajmy się autentyzmu, sedna rzeczy i praktycznych rozwiązań. Serdecznie pozdrawiam

[skaranie boskie]

Niewątpliwie masz rację, ale to już temat na osobny wątek.
Najlepiej w MOIM SKROMNYM ZDANIEM.

Tymczasem za zrozumienie!

[niepozorny]

Na zdrowie

[anastazja]

Gdybyś rozwinął wyrazy w zdania, byłoby łatwiej i lepiej, dla mnie jednak ważną sprawą jest zamysł.
Szukasz sprawiedliwości i autentyzmu, to duży plus.

Pozdrawiam