zbroja ogrzewa

[e_14scie]

znam pokoje jednorazowe
mężczyzn o oczach poetów
zbłądzonych rycersko
na ręce nieopalony ślad po zbroi

przekłuwali ciało i przez judasza
obserwowali zastawki

kiedy ściągałam hełmy by dojrzeć
sklepienie czoła

rozczesując powietrze
z dala od spalin łamali grzebienie
przy pierwszym zatopieniu w pytania

nie udawałam miłości
za to pertraktowaliśmy
o warstwach masek

nad ranem
szukaliśmy pod dywanem zagubionej
bez której marzli w swoich domach

[P.A.R.]

błądzących rycersko w zbroi

i ten rozsiadający się Kawka

to o wiele za mało
pani moderator

[NathirPasza]

A mnie się bardzo podoba. Ładnie budujesz klimat w wierszu i stosujesz ciekawe metafory. Jak dla mnie to wystarczająco dużo, żeby powiedzieć że jest wiersz.

Pozdrawiam
NP

[Marcin Sztelak]

Jakoś uwiera mnie zwrotka pobłądzonych rycersko w zbroi - zatrzymuję się tu podczas czytania i zgrzyta.

[e_14scie]

dziękuję PARowi
dziękuję Nathir
dziękuję Marcin S.
minimalna zmiana, naniesiona

[Bożena]

pobładzonych rycersko- jakos dziwnie mi brzmi- błędnych rycerzy?

twardzi faceci w maskach a może wcale nie tacy twardzi- wiersz chyba trzebaby doszlifować- buź

[4hc]

podoba mi się początek, ale dalej poraziło wybraną formą