jak napisałem "szatańskie wersety" (III) - jeden kot czy dwa

[AS...]

od początku
w poprzednim odcinku


Nie mamy pełnych umiejętności postrzegania. Wiemy, że Ola wyszła za mąż za Marka,
który niespecjalnie przepada za kotem Oli, widzimy worek w którym cichutko siedzi sobie kot,
a kiedy Ola wraca do domu rozwiązuje węzeł i stęsknione kocisko ląduje na kolanach pani.
Gdybyśmy jednak mieli umiejętność postrzegania czwartego wymiaru, obserwowana przez nas scena
mogłaby wyglądać zupełnie inaczej: przede wszystkim dostrzeglibyśmy, że worek w którym siedzi kot
jest... zawiązany z obu stron - z jednej strony widzimy Olę z kotem na kolanach i Marka czytającego
gazetę, a z drugiej - no właśnie - Ola rozwiązuje worek, bierze kota na ręce, a Wacek(!) stawia
na stole dwie filiżanki z kawą!
Oczywiście nie posiadamy umiejętności widzenia czterowymiarowego, więc nie widzimimy świata,
w którym Ola jest żoną Wacka. Na tej podstawie nie możemy jednak zanegować istnienia czwartego
wymiaru. Nie widziałem na oczy Australii, a przecież nie wątpię, że ona istnieje.
Nasza sytuacja przypomina sytuację pewnych owadów, które zdają się nie postrzegać trzeciego wymiaru.
Nartniki. Dzięki doskonale hydrofobowym odnóżom i napięciu powierzchniowemu, wiodą życie
chodząc po wodzie. Uciekają przed cieniem, ale nie dostrzegają niebezpieczeństw czychających w głębi
stawu (ryby) i nie widzą zagrożeń czających się w powietrzu (ptaki). Ot, typowe płaszczaki,
których świat jest dwuwymiarowy - mogą nie wierzyć w trójwymiarową przestrzeń i niezwykle trudno
byłoby je przekonać, że ich prawdziwy świat taki właśnie jest. Nas równie trudno przekonać,
że świat w którym istniejemy może mieć więcej wymiarów niż te, które postrzegamy...
Spróbujmy założyć, że przestrzeń w której egzystujemy jest czterowymiarowa i oznaczmy ją ABCD.
W takiej przestrzeni istnieje nieskończenie wiele przestrzeni trójwymiarowych - zupełnie tak samo
jak na płaszczyźnie istnieje nieskończenie wiele prostych, a w przestrzeni trójwymiarowej
nieskończenie wiele płaszczyzn, ale dwie przestrzenie trójwymiarowe w przestrzeni ABCD są szczególne.
Jedna z nich - to nasz świat ABC. Możemy przyjąć, że AB jest ziemią a C niebem. Okazuje się jednak,
że nad naszym padołem AB istnieje w świecie czterowymiarowym drugie niebo: D.
Czy to właśnie w przestrzeni ABD Ola jest żoną Wacka? Czy tam grasuje drugi kot z dwustanu Schrödingera?
Czy w nieskończoności przestrzeni trójwymiarowych mieszczą się wszystkie rzeźby, których nie stworzył
Michał Anioł? Być może, ale...
o tym w następnym odcinku.

[Gabriela]

to nie opowiadanie.
to teoria.

[AS...]

ale o tym w następnym odcinku

[Ewa Włodek]

hmmm - teoria...A czy ktoś widział kota, który grzecznie siedziałby w worku, i po jego rozwiązaniu wskakiwałby na kolana pani? Oj, obawiam się, że to też - teoria...
Bo w praktyce ten kot rozszarpałby worek, nawiał i zaszył się w miejscu, które on uzna za bezpieczne, a do pani to by się zbliżył po dłuuuuiej obserwacji...Niezależnie od tego, czy w wymiarze ABC, Czy ABCD...
Fajnie ie czytało...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[iskierka]

widzimimy albo widzimy, albo widzi-mimy

[skaranie boskie]

A ja się wstrzymam z komentarzem do następnego odcinka, który autor przecież zapowiedział.
Chyba, że już go napisał i umieścił na forum, ale...
W czwartym wymiarze?