(I) biały karzeł

[AS...]

tekst można zapisać nie tylko białymi karłami, ale cyframi rzymskimi, igliwiem, kroplami potu św. Jerzego, sześciofluorkiem siarki
i co tam jeszcze komu na myśl przyjdzie; my - piszący - mamy ten komfort: nie ogranicza nas farba i płótno, ani kamień i dłuto
i warto sobie to uzmysłowić drogi Leszku, że literatów - w przeciwieństwie do innych twórców - nie ogranicza żadne tworzywo;

Lauro, skoro biadolicie nad tym - niedobrze, to może jakieś inne konkretne rozwiązanie?
wtedy ja sobie pobiadolę, tym chętniej, że mam wystarczające powody, żeby znienawidzić ten tekst

pozdrowienia dla Was obu

[laura bran]

Lauro, skoro biadolicie nad tym - niedobrze, to może jakieś inne konkretne rozwiązanie?
wtedy ja sobie pobiadolę, tym chętniej, że mam wystarczające powody, żeby znienawidzić ten tekst

bez przesady, wystarczy pominąć to "niedobrze" i wszystko gra.

hej
/lu

[Marcin Sztelak]

Dość niepokojące, może zrezygnować z tego niedobrze aby pozbyć się tej nutki biadolenia...

[laura bran]

Dość niepokojące, może zrezygnować z tego niedobrze aby pozbyć się tej nutki biadolenia...

przepraszam, Marcin, ale odnoszę wrażenie, że powtarzasz się za moimi komentarzami... tu i w innych miejscach. to jakaś gra? mało zabawna.

/lu

[Arti]

mi dla odmiany pierwszy wers zupełnie nie przeszkadza
gubię się za to w ostatniej strofie
podobnie jak Nathir uważam, że drzewa niezbyt pasują do reszty
a gdyby pominąć ten wers?

w oczodoły wpychasz
pokrwawione palce
do kości obgryzasz
czas

zapuszczają korzenie
w śniegu
bieleją źrenice

Pozdro

[Gloinnen]

czas

odejść kiedy drzewa
zapuszczają korzenie

Tak, Arti, ale zauważ tu grę przerzutnią, która łączy obrazy.

"obgryzasz czas" - "czas odejść"...

Więc ewentualnie:

"do kości obgryzasz
czas

odejść kiedy
zapuszczają korzenie
w śniegu"

Poprzestałabym na tym. O!

(AS... się załamie chyba, jak zobaczy, co my robimy z jego wierszem...)



Glo.

[laura bran]

też uważam, że Arti ma rację z tymi drzewami. bez drzew to kości zapuszczają korzenie. zdecydowanie lepiej. ciekawy wiersz.

/lu

[Marcin Sztelak]

Dość niepokojące, może zrezygnować z tego niedobrze aby pozbyć się tej nutki biadolenia...

przepraszam, Marcin, ale odnoszę wrażenie, że powtarzasz się za moimi komentarzami... tu i w innych miejscach. to jakaś gra? mało zabawna.

/lu

Przepraszam Lauro ja nie czytam z reguły innych komentarzy (i tak było w tym wypadku), wyrażam tylko własną opinię o danym utworze a jeśli tu i gdzieś tam jeszcze pokrył się z Twoimi to czysty przypadek.

Pozdrawiam.

[laura bran]

Dość niepokojące, może zrezygnować z tego niedobrze aby pozbyć się tej nutki biadolenia...

przepraszam, Marcin, ale odnoszę wrażenie, że powtarzasz się za moimi komentarzami... tu i w innych miejscach. to jakaś gra? mało zabawna.

/lu

Przepraszam Lauro ja nie czytam z reguły innych komentarzy (i tak było w tym wypadku), wyrażam tylko własną opinię o danym utworze a jeśli tu i gdzieś tam jeszcze pokrył się z Twoimi to czysty przypadek.

Pozdrawiam.

bywa. chociaż to "biadolenie" mnie zastrzeliło.

w takim razie do miłego

/lu

[AS...]

życie białego karła wyglądało mniej więcej tak, jak życie Słońca;
być może też dochował się potomstwa, które oświecał, grzał i karmił
życiodajną energią; z czasem
jego własne zapasy wyczerpały się: zaczął stygnąć, gasnąć, zapadać się
i kurczyć, a jego materia uległa degeneracji;
jego przekonania o wszechświecie także przeszły ewolucję: kosmos to bezwzględne
zero, ekstremalnie zimna próżnia, rozświetlona bezwartościowymi błyskotkami,
które w ciągu całego życia stwarzały złudzenie, że w niezmierzonym kosmosie
nie jest sam - zdany wyłącznie na siebie; w końcu
nabrał pewności, że ogrom kosmicznej pustki nie jest paradą świecidełek
ale cmentarzem: białych i czarnych karłów, czarnych dziur, pulsarów, kwazarów
i ciemnej materii, cmentarzem - który litościwie zakrywa wszechogarniająca
ciemność

rozumiem ostatnią modę na cięcia, ale mój tekst nie jest czarną dziurą

serdecznie Was pozdrawiam


Dodano -- 21 lis 2011, 22:09 --

PS
zmieniłem "pokrwawione" na "zakrwawione"