Bez-powrotność

[Gloinnen]

Chciałam odnaleźć, jak wędrowne ptaki,
ziemię, co cicho w myślach się rozrosła
bujną zielenią i zaśpiewem płaczek,
ciemna i mądra.

Pod szklanym niebem wiatr rysował trasę,
gwiazdy spadały, ból rozrywał skrzydła.
Wzrok pośród pustyń poszukiwał świateł,
znaczeń nad wyraz.

Sił dodawała zdziecinniała wiara,
że jeden uśmiech może wszystko zmienić,
przegnać miraże po zbudzonych sadach
w nowej scenerii.

Lecz gdy wróciłam do znajomych sadyb,
witał mnie tylko chłód nad widnokręgiem
i poniżyły cieniem niełaskawym
obce przestrzenie.

Burze szalały, czas zdruzgotał gniazda;
inne jabłonki rosną dziś na miedzach.
Brakło rozgrzeszeń, dalej trwa tułaczka.
Nie ma już miejsca.



____________________
Glo.

[iskierka]

Nie wiem co napisać, bo trudno o analizę tekstu,
gdy coś chwyta za gardło i trzyma

[Stepanian]

Jeszcze nie zrozumiałem, jeszcze muszę poczytać, ale przez skórę czuję tu doskonałą poezję.

[coobus]

W świecie wędrownych ptaków nie ma rozgrzeszeń. Jest tylko tułaczka i gra o przetrwanie. Liczą się własne zdrowe skrzydła.

Jak zawsze przy twoim wierszu

[Leon Gutner]

Leo jak Step .
Poczytać jeszcze muszę ale jak nic brzmi to doskonale i wkręca się w zmysły z ogromną siłą .
Pełna satysfakcja .
A jak jeszcze skapuję o co chodzi to już będzie to znakomitość .
Ale to chyba też odnosi się do świąt .


Z uszanowaniem L.G.

[niepozorny]

Glo - osobiście , zmieniłbym zdziecinniała( bo brzmi jak powrót na starość do poziomu umysłowego dziecka) na dziecka ufna wiara. Cenne są, podobnie jak w pamiętnikach, utrwalone refleksje. Bardziej konkretne, przemyślane i łatwiejsze do oceny po latach, od ulotnych myśli. Życzę dużo optymizmu w 2013 roku.

[Gloinnen]

Dziękuję za komentarze.

Utwór nie ma nic wspólnego ze świętami, raczej opowiada o zderzeniu naiwnych marzeń z szarą rzeczywistością.

Glo - osobiście , zmieniłbym zdziecinniała( bo brzmi jak powrót na starość do poziomu umysłowego dziecka) na dziecka ufna wiara.

Masz rację i poniekąd właśnie o taką interpretację mi chodziło. Po wielu doświadczeniach życiowych nagle nastąpiło wspomniane przez Ciebie "zdziecinnienie" - bo przecież nikt mądry nagle nie powraca do błędów młodości, nie wierzy w cuda, nie poddaje się entuzjazmowi, radosnemu oczekiwaniu, idealizmowi... A to się właśnie przydarzyło peelce.

Serdeczne pozdrowienia!


Glo.

[skaranie boskie]

Strofa saficka, jak marzenie.
Rzec by można że podręcznikowa.
Najciekawsze jednak to, że dbałość o warsztat nie pogrzebała treści.
Jak na dłoni widzę tu peela (peelkę) pogrążonego w wiecznej nostalgii, tęskniącego za czymś ulotnym, zda się niebyłym. Nieskończony podróżnik w czasie i w marzeniach, które - czasem już zapomniane - powracają, gdy wędrowiec przypadkiem trafi w stare, znane i zapamiętane miejsca.
To jest naprawdę dobry wiersz, jak napisał Stepanian - czuć tu doskonałą poezję.

[Dante]

To jest naprawdę dobry wiersz, ..... - czuć tu doskonałą poezję

Podpisuję sie pod tym stwierdzeniem obiema rękami.
Z przyczyn ode mnie niezależnych mało od pewnego czasu bywam na 8-ym piętrze i pewnie z tego powodu bardziej rzuca mi się w oczy wielki postęp w jakości wierszy Glo, czego Jej serdecznie gratuluję.
Nienaganna forma techniczna harmonizuje z pięknie podaną treścią, szkoda tylko, że o smutnym, pesymistycznym wydźwięku, co kłoći sie nieco z moją naturą, mimo, że wspomniana wyżej moja nieobecnośc na forum związana jest z niezbyt optymistycznymi przyczynami.

Jest pewną regułą, , że wiersze smutne, nostalgiczne czy wręcz pesymistyczne spotykają sie z lepszym przyjęciem.
Ale może to i słuszne, dusza płacząca jest bardziej wiarygodna.

Pozdrawiam
AD

[kamyczek]

Lubię zabawę z formą, u Ciebie jest treść i forma.
Piękna "safonka", Glo. Gratulacje!


Do siego Roku 2013