pustka

[skaranie boskie]

Wiersz wybitnie coobusowy.
Rozpoznawalny styl i poetyka.
Dobra poetyka i nie najgorszy styl.
Nie będę powtarzał zastrzeżeń spod innych wierszy. Są stałe i czasem już nie wiem, o mankamentach świadczą, czy o pozytywach.
Czepię się tylko jednego.
Nie wiem, na ile przemyślałeś zastosowanie anafor. Powtarzana u progu każdej, kolejnej strofy "pustka", trąci mi z lekka wyliczanką. To już nie anafora, to wciskanie czytelnikowi pustki. Szczęściem przybrana ci ona innymi środkami wyrazu, daje się oswoić. Ale nie od oswajania my tu, czytać chcemy, delektując się przy tym...
Niekoniecznie winem.

[MarkTom]

pustka
to zegar
co chodzi wolno
i nigdzie się nie śpieszy
to myśli z nikim nie dzielonych
pożółkły stary zeszyt

pustka to otchłań bez granic
niczym bendir w Maroku
w ciszy potrafi zranić
wbrew japońskiej sudoku

Pięknie opisałeś stan ducha Coob