niepotrzebne mi skrzydla

[Ania ayalen]

niepotrzebne mi
skrzydla
by przemierzac zycie
na codziennosc
wiec stopami
mocno drapieznie
wspieram ziemie
wiec dlonmi
zachlannie do siebie
chwytam chwile
niepotrzebne mi skrzydla
aby zyc
-rozwine je
opadajac miekko w noc
by mnie niosly
ku niebu

[Sede Vacante]

Ten wiersz trochę mnie zmęczył. Już pomijam te czcionki, z tego co pamiętam to nie twoja wina, piszesz z telefonu.
Ale chodzi o styl. Moim zdaniem za dużo slów. Brakuje mi podziału na zwrotki. Czytam, tak, jakbym musiał "gnać", nie mając czasu na oddech. chce interpretować jedno wrażenie,a widzę kątem oka ile jeszcze pode mną. Może przegadane dla mnie, może za bardzo skompresowane? A może tylko nie w moim klimacie. w każdym razie mi osobiście dziś się nie spodobało.

Jednak po podziale (ewentualnym oczywiście) na zwrotki i może delikatnym przerzedzeniu, odczytałbym wiersz jak jakiś inny, świezy, kto wie ?
Pozdrawiam.

[Ania ayalen]

wlasciwie to nie mial byc wiersz, bardziej proza. Usune kilka slow, niech chwile polezy, ulezy sie...za duzo w jednym, to prawda, dziekuje- pasjami wrecz lubie zasadna czepliwosc, jest konstruktywna. Chlasnelam nieco.

[iskierka]

na kroki
na usmiechy
na slowa

ja bym to wyrzuciła, ale to tylko ja

[coobus]

Mnie się w tej formie podoba. Tylko... to wysyłanie z telefonu będzie troche męczące, dla Ciebie i dla nas. Mogę Ci tylko życzyć, przy okazji świąt, żeby podobne problemy zniknęły, wraz z innymi poważniejszymi, żebyś mogła w pełni rozwijać skrzydełka do lotu.