Wigilia R.P. 2012

[stary krab]

Mokry ten grudzień. Pozmywały deszcze
resztki oblodzeń. Widzę świeży zaciek
za oknem bratki - czy to jesień jeszcze,
czy wiosna kusi śpiące na rabacie?

Przybyły dzieci. Już rozgwar powitań,
cieszy woń jodły, świątecznych wypieków
i niosą wazę z barszczem do stolika.
Złóżmy życzenia by je w szczęście przekuć.

Z opłatkiem w palcach patrzę prosto w oczy,
głaszczę po plecach, dotykam policzka.
Wnet ściskam córki. A wnuk mnie zaskoczył

uporem - drugi kierunek zalicza,
pracę ma bronić - wieść to znakomita.
A Bóg się rodzi, gdzie miłość rozkwita.

[iskierka]

Podoba mi się ten wiersz, zwłaszcza puenta

[Ewa Włodek]

A Bóg się rodzi, gdzie miłość rozkwita.

ech, Krabeńku, toś rzekł mądrze, jak sam Archanioł Gabriel! Pięknie, zwykłym słowem narysowałeś ciepłe obrazki, by dojść do takiej pointy!

Serdeczności Świąteczne posyłam...
Ewa

[Gloinnen]

Bardzo lubię sonety.

Trochę dziwny układ rymów w dwóch ostatnich tercynach.

Podoba mi się przede wszystkim sposób poprowadzenia myśli - od opisu przyrody przechodzisz płynnie i zręcznie do klimatów świątecznych, aby zakończyć ciepłym familijnym obrazem oraz finalną sentencją. Wprawdzie nie jest to odkrywcza myśl, ale w sam raz na bożonarodzeniowy czas, gdzie liczy się przede wszystkim to, co czujemy głęboko w sercach. No i rzeczywiście, masz rację - to właśnie miłość pozwala nam przygotować miejsce dla Nowonarodzonego. Tylko ona...

Pozdrawiam serdecznie,


Glo.

[Nalka31]

Podoba mi się ten obrazek Krabie, łącznie z pointą. Akurat na świąteczny okres, ciepło i rodzinnie. Serdeczności.

[Leon Gutner]

Ja tam zaskoczony nie jestem . Od lat Krab dostarcza linijek najwyższego sortu .

Z ukłonami świątecznymi L.G.

[stary krab]

Dziękuję Gloinnen za spojrzenie fachowym okiem i za przychylny komentarz.

Ewo, Iskierko, Natalko - miło Was spotkać. Cieszy mnie, że się sonet spodobał.

Leonie, jeśli nawet zdrowo przesadzasz - nie mam Ci tego za złe.

Szampańskiego spotkania z Nowym Rokiem!

[coobus]

Za tę miłość, co rozkwita, przy wspólnym rodzinnym stole
Mądre słowa, Krabie

[skaranie boskie]

I mnie się podoba sonet.
Zwłaszcza w swojej pierwszej - wybitnie opisowej części.
Druga kazała mi się zastanowić, dlaczego ta miłość pojawia się tylko raz w roku.
Podobno to zwierzęta mówią wtedy ludzkim głosem, czyżby i nam - ludziom - brakowało go przez resztę roku?

Z szampanem godzę się bez zastrzeżeń,

[stary krab]

Mógłbym odpowiedzieć, że na co dzień dzieli nas owe dziesięt kilometrów. Ale nie, masz rację Skaranie, zabrakło lepszego pomysłu na dokończenie sonetu.

Noworocznie