Świadomość

[Damian Sawa]

były miejsca gdzie wraz z przyjaciółmi leżeliśmy
a płynące chmury trzymały nas blisko nieba
na bocznych torach wykolejone pociągi
w których gasły światła

podobny dzień do dnia upadek po upadku

to już kolejna chwila jesteśmy odcięci
rzeczywistość kręci film w głowach
słychać nieprzyjemny szum obce głosy
niczym wiersze zwodzą
na każdym kroku zostajesz sam

[coobus]

Szczególnie początek do mnie trafia, przywraca jakieś tam zapamiętane chwile. Pewnie gorzka ta świadomość, ale może też jeszcze inna, nie mająca smaku, czyli wcale nie lepsza. Akceptuję wyobrażenie tej świadomości

[Damian Sawa]

coobus, lubię jak tekst przywraca coś czytelnikowi, choćby wspomnienia, a może przede wszystkim... Fajnie że jesteś, czytasz! Pozdrawiam!

[Ewa Włodek]

hmmm, Damianie, wiersz jest jakby dwuczęściowy, z pojedynczym wersem w charakterze cezury, linii demarkacyjnej. W pierwszej części jakby wspomnienia, retrospekcja, dopóki świadomość - działa, w drugiej - wyłącza się powoli, przechodząc w inny wymiar? Tak czytam sens...

moc serdeczności wysyłam...
Ewa

[Alek Osiński]

ten wiersz przypomniał mi jedną piosenkę z mojej młodości;
literacko oczywiście Twój lepszy,tym bardziej, że tamten po ang.
ale klimat wydał mi się bardzo kuszący do przypomnienia...jeśli
się nie obrazisz;)

http://www.youtube.com/watch?v=6QUQYmZOEu4

[Damian Sawa]

Ewo, lubię Twoje czytanie i przedstawienie odczuć jakie po nim masz. Rzeczywiście pierwsza cześć to wspomnienia i świadomość, druga jest sprowadzeniem na ziemię, czyli szara rzeczywistość. Dziękuje że jesteś

Alku, fajna piosenka, przyznam że pierwszy raz słuchałem:)
Cieszą Twoje słowa, a jeśli wiersz coś przypomina, nawołuje to jeszcze lepiej!

Pozdrawiam!