Tam pod lasem

[Leon Gutner]

Sam dokładnie nie wiem po czym
Chociaż czuję jak mijało
Mrużę jeszcze czasem oczy
I całuję pozostałość

A ta zbiera z warg i dłoni
Mgłę co sypia wśród konarów
I jak czas - donikąd goni
Chmurę muszek i komarów

Bo pod lasem - po tej stronie
Gdzie się wiatr z miłością skończył
Ciepłym deszczem spadł na skronie
Nieuchronny pazur nocy



Guildford sierpień 09

( Włóczęga światła )

[iskierka]

ciekawie i ładnie piszesz.
podoba mi się te twoje
pisanie

[Ania ayalen]

melodyjne to, i piekne nuty, ale jakby urwane?

[atoja]

Mrużę jeszcze czasem oczy
I całuję pozostałość

i całość z moich klimatów

[stary krab]

Liryczny ołoczek mgielny. Pięknie, bardzo lubię podobne klimaty.

Ściskam dłoń.

[Leon Gutner]

Iskierko - podoba mi się że ci się podoba

melodyjne to, i piekne nuty, ale jakby urwane?

Też mi się tak wydawało przez jakiś czas .
Rzeczywiście można odnieść takie wrażenie . Może to właśnie stanowi o istocie tego wiersza ?

Atojko , Krabie -

Z wdzięcznością L.G.

[Ewa Włodek]

las - jego linia, skraj - granica dwu światów, tego poza lasem - znanego, do ogarnięcia i w miarę bezpiecznego, i tego, co w lesie - tajemniczego, pełnego złudnych cieni i trudnych do zidentyfikowania zagrożeń, ale jakże fascynującego. U Ciebie - miłość - jak las... Pięknie rzekłeś, Leonie, i - symbolicznie...

mnóstwo serdeczności wysyłam...
Ewa

[Leon Gutner]

Leo dziękuje Ewie .
Za pięknie i za symbolicznie oraz za nadanie tekstowi obrazowego wymiaru

Z uszanowaniem L.G.

[coobus]

Myślę, że wiesz po czym, siedzi to w Tobie , ten wiatr i coś więcej. I wcale się nie skończył, żyje w tym wierszu.
Bardzo nastrojowy wiersz, Leo, przypadł mi do gustu

[Julka]

Leo

Sam dokładnie nie wiem po czym
Chociaż czuję jak mijało
Mrużę jeszcze czasem oczy
I wyrzucam pozostałość

Ja nie poprawiam Twojego wiersza.
Ja tylko zmieniam nieco treść według swojej wizji
bo każdy inaczej reaguje na wiatr.