Stacja (1)

[Damian Sawa]

ona mogła być jego żoną ale odległość która ich dzieliła
spaliła wszystkie mosty w Bieszczadach zima
śnieg jak kadzidła dociera coraz dalej potwierdzam
rozstanie na Facebooku nad ranem mam kilka lajków
ot tak dla statystyk

nie chodzi o ból ale czuję jak pęka serce wyryte w drzewie
pamiątka po tym co nie wróci podobnych historii jest mnóstwo
wielu walczy z tym na śmierć i życie nikt ich z tego nie wyleczy

[lczerwosz]

Kiedyś była tu dyskusja, czy życie w sieci jest prawdziwe, już wiadomo, że wirtualnie to też naprawdę. Drzewo z wyrytym sercem może nie istnieć, ale ból jest prawdziwy. Wtedy gadżety są nie ważne. Są ważne, gdy niczego innego już nie ma. Tak czytam.
L.

[Damian Sawa]

lczerwosz

Witam, pierwszy raz pod moim tekstem tym bardziej z przyjemnością czytam komentarz od nowego gościa:)
Podoba mi się czytanie które pan prezentuje. I wyciągnięte wnioski również.

Drzewo z wyrytym sercem może nie istnieć, ale ból jest prawdziwy. Wtedy gadżety są nie ważne. Są ważne, gdy niczego innego już nie ma.

Z tym się zgadzam. Dziękuje za czytanie i ślad! To dla autora ważne. Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Też zgadzam się z tym, że wbrew powszechnej opinii, życie wirtualne nie jest jedynie życiem nic nie znaczących, zerojedynkowych istnień. W końcu za każdym nickiem, kontem - kryje się prawdziwy człowiek. Internet to jedynie określony kontekst i kod interakcji. Ale te są jak najbardziej prawdziwe. Przykrym jawi się fakt, że sieć staje się przyczynkiem do dehumanizacji, odczłowieczenia relacji. Jednym kliknięciem spychamy kogoś w niebyt i zapominamy dla własnej higieny psychicznej.

Ogromna ilość osób, z którymi mamy do czynienia, prowadząc ożywione towarzyskie życie w sieci (portale społecznościowe, fora, czaty) prowadzi do tego, że traktujemy stosunki bardzo ulotnie. Nie widzimy przecież cudzej twarzy, obce jest nam fizyczne doświadczenie cudzych emocji. Ktoś nam się nie podoba - zmieniamy forum, blokujemy kontakt. Czysto, sterylnie. W realu zawsze wszelkiego rodzaju "zerwaniom" towarzyszy jednak obopólny dyskomfort, żal. Ktoś konkretny - zasługuje w minimalnym stopniu na szacunek, uwagę, zrozumienie. Trudniej jest uciec, nieraz sytuacja wymaga autorefleksji. Anonimowość w necie i swoista umowność wirtualnej czasoprzestrzeni, pozwala nam na zabawę ludźmi. A niektórzy się angażują zbyt mocno - to też fakt.
W sumie to bardzo złożone, ale ciekawe zjawisko społeczne, o którym warto pisać.

Podoba mi się wiersz, tylko trochę pomyślałabym jeszcze nad dopracowaniem tekstu (wyrzuceniem tego, co zbędne):

ona mogła być jego żoną ale odległość która ich dzieliła
spaliła wszystkie mosty w Bieszczadach zima
śnieg jak kadzidła dociera coraz dalej potwierdzam
rozstanie na Facebooku nad ranem mam kilka lajków
ot tak dla statystyk

nie chodzi o ból ale czuję jak pęka serce wyryte w drzewie
pamiątka po tym co nie wróci podobnych historii jest mnóstwo
wielu walczy z tym na śmierć i życie nikt ich z tego nie wyleczy

Usunęłabym wszystko to, co podkreśliłam. Są to elementy zapisu, które niczego nowego nie wnoszą do przekazu, a generują niepotrzebne powtórzenia (dotyczy zwłaszcza zaimków). Pierwszego z dwóch "jaków" zastąpiłabym np. "niczym".
Przydałaby się też inna, precyzyjniejsza wersyfikacja, ale o tym może później, jeżeli zdecydujesz się jeszcze na dłubanie w tekście.

Pozdrawiam,


Glo.

[lczerwosz]

Ja też myślałem, że mi przeszkadza wersyfikacja, zwłaszcza przy braku znaków przestankowych. Albo jedno, albo drugie. Ale byli już tacy, co całe zdanie dzielili pomiędzy dwie zwrotki i dało się zrozumieć.
Glo ma rację w sprawie podkreslonych wyrazów. Niejako ją właśnie wywołałem do komentarza, bo to jej był tekst o realności wirtualności.

Podoba mi się czytanie które pan prezentuje.

No to zostałem zaPanowany. A ledwie tu wszedłem. Ale wolę pisać, niż czytać.

Jednym kliknięciem spychamy kogoś w niebyt

Jak karabinem maszynowym na filmie lub w grze komputerowej ubywa ludzi a przybywa punktów.

kilka lajków

To pewnie od "like". Aj lajk, aja jaj. Aja jaj. Dla jaj.

[Damian Sawa]

Glo- wszystko to co powiedziałaś na temat świata wirtualnego i relacjach między ludźmi oczywiście ma sens i zgadzam się z tym.

Co do wiersza, oczywiście przemyślę go, ale jako świadomy autor nie zmienię wersyfikacji. Nie myśl proszę że uważam wiersz za bardzo dobry, po prostu taki miał być. To część mojego stylu i nie raz tak pisałem, mam paru czytelników którzy właśnie po tym jak piszę mnie kojarzą. Lubię w ten sposób układać wersy.
Dziękuje za analizę i czytanie! Pozdrawiam

lczerwosz

No to zostałem zaPanowany. A ledwie tu wszedłem. Ale wolę pisać, niż czytać

Mam mówić 'czerwosz" ?:)

[lczerwosz]

Leszek
Przepraszam, ja sie nie przedstawiłem. Więc najlepiej od razu

[Damian Sawa]

Leszku Witaj!

[Gloinnen]

Wersyfikacja się obroni, choć podobny efekt (płynności znaczeniowej) można uzyskać np. dzięki (moim ulubionym) przerzutniom.

[atoja]

I wyobraźnią zatrzymałam na odludnej bieszczadzkiej stacyjce.
Wiem...wiersz nie o tym...a może... tam też samotność prawie jak w sieci