ciemna...

[iskierka]

światłem lamp pachną ulice
- i księżyc świeci jasno
zawsze gdy sama wychodzę
wybieram drogę własną

Często błądzę w ciemnościach
nie wiem gdzie iść bardzo
idąc po różnych kapliczkach
- tam wciąż tylko gardzą


niespokojnie szukam po lesie
gdzie mogę usiąść sobie
tu nieznajomi tylko kolesie
- więc co ja tutaj robię

[Gloinnen]

- więc co ja tutaj robię

http://www.youtube.com/watch?v=1iTwbiNc9D4

Wiersz jest fatalny.

Warsztat kuleje (rytm). Pod tym względem poległaś. Treść niespójna, chaotyczna, frazy połączone ze sobą bez jakiejkolwiek logiki, bez ładu i składu. Zaprezentowałaś iście twórczy stosunek do polskiej składni - błąd na błędzie błędem pogania. Można odnieść wrażenie, że w ogóle nie umiesz posługiwać się polszczyzną. Zapewne to rezultat usilnego przykrawania tekstu do formy. Ale nie wyszło. Bardzo nie wyszło.

Niektóre fragmenty przyprawiają o atak wesołości:

niespokojnie szukam po lesie
gdzie mogę usiąść sobie
tu nieznajomi tylko kolesie
- więc co ja tutaj robię

Z całego tekstu wyłowiłam jeden przyzwoity obraz. Może się kiedyś przyda, może umieścisz w innym tekście.

światłem lamp pachną ulice

Pod warunkiem, że zrezygnujesz z inwersji:

ulice pachną światłem lamp

O reszcie najlepiej jak najszybciej zapomnieć.



Glo.

[iskierka]

Gloinnen

Aż tak zły?
Oh już nie daje koleżance do sprawdzenia
dałam jej i co?

[Gloinnen]

Aż tak zły?

Przykro mi. Poza pierwszym wersem - bardzo zły.

[iskierka]

Gloinnen

heh jak jest bardzo zły, a ja mam jeszcze jeden wiersz na gniota
to może go tam wsadzisz. Proszę

[Gloinnen]

Wiersze do konkursu na gniota nie mogą być nigdzie wcześniej publikowane.

NB. - masz jakiś problem z cytowaniem?

[e_14scie]

a ja mam jeszcze jeden wiersz na gniota

tylko jeden?

[Gloinnen]

Jeden jeszcze może nadesłać...

[iskierka]

Wiersze do konkursu na gniota nie mogą być nigdzie wcześniej publikowane.

No, trudno, no. nie będę cię namawiać do złamania regulaminu

[Julka]

iskierko

A może tak:

W ciemności

Ulice światłem lamp pijane
- i księżyc uosabia jasność,
a mnie w ciemności dobrze samej -
wybieram zawsze drogę własną.

I często błąkam się bez celu
w nieświadomości zagubienia.
Trafiam w kapliczek mroczną czeluść,
rozmyślać, jak poglądy zmieniać.

Niespokojnością przesycona,
szukam w nieznanej mi osobie
światłości, która mnie przekona -
co ja właściwie tutaj robię.

Chciałam odzwierciedlić Twoje wnętrze tego wiersza.
nie wiem czy mi się choć trochę udało.

ale teraz to mój wiersz oparty o Twoje przemyslenie