zimowa...

[iskierka]

W oknie

księżyc otula zaspane
gwiazdy

płatami chmur

wiatr kołysze śnieżne
drzewa

zapłakane jeszcze
drobinkami

skamieniałego
lodu


po poprawkach

wiatr kołysze
śnieżne drzewa

zapłakane jeszcze
drobinkami
skamieniałego lodu

[coobus]

Zamknąłem oczy, patrzę na to samo wyobraźnią: to gwiazdy otulają księżyc, śnieżne drzewa bawią się wiatrem, krople dnia kostnieją drobinkami lodu... Znowu otwieram oczy... Twoje słowa wracają. Zadumałem się przy nich przez chwilę

[Gabriela]

niestety nadal kręcisz się wokół tej samej osi.
banał. zmień tematykę - nie pisz o księżycach, słoneczkach, chmurkach - to na dłuższą metę daleko cię nie zaprowadzi. handluj emocją - temu tworowi jej brakuje. ni ma kotwicy - tekst zmierza donikąd.
wyciągaj wnioski, ogarnij myśli i napisz coś zwartego, dłuższego. postaraj się chociaż.

[Gloinnen]

księżyc otula zaspane
gwiazdy

płatami chmur

"płaty" - jakoś mało przytulnie brzmią - może "chustami"? "kocami"? Podkreślisz senną nastrojowość.

wiatr kołysze śnieżne
drzewa

zapłakane jeszcze
drobinkami

skamieniałego
lodu

Wydawało mi się, że gdzieś już wiatr kołysał te zapłakane drzewa... W którymś Twoim wierszu... Ale obraz do mnie przemówił, może ze względu na zawartą w nim melancholię - która wyjątkowo pasuje do zimowej nocy...

Zmieniłabym wersyfikację:

wiatr kołysze
śnieżne drzewa

zapłakane jeszcze
drobinkami
skamieniałego lodu

Pozdrawiam,


Glo.