Styczeń

[misza]

Królowa wiecznych mrozów zerwała naszyjnik;
rozsypał się na tafli niezmierzonej czerni.
Zaświecił wzór galaktyk i pustkę wypełnił;
ale las w martwym blasku nie przestał być zimny.

Przez splątane gałęzie iskrzyły się gwiazdy.
Polami biegły cienie nieznajomych istot,
oddech w piersiach zamierał, gdy były zbyt blisko,
lecz pomknęły – pozostał ich trop, niewyraźny.

Zawył wilk, albo wicher właśnie wezwał zamieć
pod strzępiaste chorągwie modrzewiowych koron.
gdzie się dzikie watahy na wyprawę zbiorą.
Podbiją cichą ziemię. Długa noc nastanie.

[coobus]

Brakuje tu Ciebie, Misza, ja osobiście czekam na Twoje kolejne wiersze, bo nigdy nie zawodzisz jakością.
Ale rozumiem, przyjaźń z Jewgienijem absorbuje...
Ten wiersz przyjąłem z , ręce same złożyły sie do . Cóż mogę jeszcze dodać...

[Nicol]

i jak przez ten obraz przejść bez uszczerbku dla ułomności słów komentarza którym purpurę dywanów pod Twoje wersy ścielić to za mało mister M...

[misza]

Zarumieniłem się. Dobrze, że mam futro

[mela90]

cudo

[Ania ayalen]

niesamowicie malujesz slowami...

[misza]

Mam już prawdziwą zimę za oknami.
Sama się pisze

[Ania ayalen]

w oknach naszych oczu...ech, zima zima....tu gdzie mieszkam zamieniona w pore deszczu niestety

[misza]

Czasami wolałbym porę deszczową,
bo nie przepadam za odśnieżaniem

[Ewa Włodek]

ech, Miszko, Miszko - borealne obrazy, jak w tych skandynawskich mitach i sagach: "...i nastanie czas mrozu i wilczej zamieci...". A zima - do czasu, i oby nie wychłodziła tego, co w nas...

moc ciepła posyłam do Ciebie...
Ewa