Forma

[Damian Sawa]

Panie Boże, z przedszkolnego obrazka.

Wołam, wołam gdzie stoi Twój dom. Gdzie mogę się wypłakać. Na każdy temat, być poetą.


Gdyby tak nauczyli mnie pisać, ach, gdybym był marionetką w ich dłoniach. Mogliby nazywać mnie nawet suką, w ciele faceta który składa romantyczne kawałki. Gotów jestem poświęcić się dla sztuki, subtelnie szlifować język, frazy. Zapomnieć o miłości, emocjach i żyć, żyć po cichu, na skraju ubóstwa. Być jednym z nich, plotkować,wybierać to co świeże, przynajmniej starać się być w centrum. Przed świtem piać z zachwytu. Cudowny dar,lekką ręką pisać wiersze, wkręcać czytelnika w świat, umierać i budzić się na nowo. Być facetem po przejściach, po kilku latach zmienić położenie, czas i losy bohatera. Uśmiechać się, bez powodu popełniać samobójstwo. Być w tym naprawdę mocnym.


Wczoraj wypiłem za dużo i miałem wrażenie że to koniec.Jeśli tam naprawdę coś jest, to powinienem zobaczyć światło, dostać jakiś czytelny sygnał.
Więc wmawiam sobie śmierć, tak jak to robię w tekstach, podobno to tylko jeden z tych odlotów który przytrafia się młodym. Trzydzieści minut później chciałem zrozumieć kim jest grafoman, lecz tak ciężko mówić o sobie.

[iskierka]

Sorki, ale to mi na opowiadanie, takie zwykłe nie wygląda. Ja bym to widziała w
okruchach prozatorskich, Bo jako taki dobrze ci wyszedł, jeszcze jak piszesz
z przedszkolnego obrazka.

[Ewa Włodek]

Panie Boże, z przedszkolnego obrazka.

niezłe otwarcie. Już te pierwsze słowa bohatera dają do zrozumienia, że jego przemyślenia będą na miarę rozumioenia Boga przez przedszkolaka. Jest sobie jakiś taki Ktos, kto wszystkim rządi i dba o to, zeby dzieciom nie była zbyt źle na świecie, i tak dalej...
Więc bohater w podobnym duchu snuje swoje dywagacje w przedmiocie twórczości literackiej - by - przeszedłszy rozmaite drogi i dróżki dojść jednakowoż do miejsca, które nazwałabym "pokorą" . Bo chyba nie - kokieterią?
Tak sobie podumalam, czytając...

Mnie sie ten okruch spodobał jak forma właśnie, która wcale nie przersata treści...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Damian Sawa]

Iskierko, nie wiedziałem gdzie do końca to umieścić. Być może Twoje stanowisko jest słuszne, ale mniejsza z tym w jakiej kategorii umieściłem. Cieszy mnie że się spodobało.

Ewa, Ależ trafiasz z interpretacją. Bo rzeczywiście coś w tym jest. Otwarcie nie przypadkowe, późniejsze nawiązanie do pisania i uczenia się również. To też droga prowadząc do uświadomienia sobie że poetą w dzisiejszych czasach, chyba nie do końca można być.

Mnie sie ten okruch spodobał jak forma właśnie, która wcale nie przersata treści...

To bardzo miłe! Dziękuje!

Pozdrawiam również

[Malwina]

Dla mnie pachnie to groteską i dużo prawdy zawiera.Pozdrawiam Autora

[skaranie boskie]

Groteska, prawda, zastanowienie nad sobą...
Wiele treści w niewielu słowach.
Znaczy dobrze, powiem więcej - poetycko.
Tak, poetycko, bo dla mnie jest to znakomity fragment prozy poetyckiej.
Rzeczywiście powinien trafić do okruchów prozatorskich i jeśli Autor nie ma nic przeciw temu, chętnie go tam przeniosę.

Wczoraj wypiłem za dużo i miałem wrażenie że to koniec.Jeśli tam naprawdę coś jest, to powinienem zobaczyć światło, dostać jakiś czytelny sygnał.

Niech to Ci będzie sygnałem, człowieku małej wiary -

[411]

To i ja dorzuce cos od siebie. Witaj.
Poczatek, rzeczywiscie, intrygujacy. Dla mnie jednak nie jest to marudzenie przedszkolaka, raczej nadawca tego posta (ze uzyje terminologii post-postowej) czuje sie wciaz dzieckiem. Nie, on wcale nie chce byc tak naprawde doroslym. Wlasciwie to mu dobrze na tym pograniczu beztroski dzieciecej, poszukiwan nastolatka i doswiadczen staruszka.
Trzeba przyznac, ze sporo ciekawych spostrzezen tu mozna znalezc,

Trzydzieści minut później chciałem zrozumieć kim jest grafoman, lecz tak ciężko mówić o sobie.

,

umierać i budzić się na nowo. /.../, bez powodu popełniać samobójstwo.

ale reszta to takie sobie gadanie do bambusa. Faktycznie po "jednym moscie" za daleko? Nie, nie powiem, ze to puste i plaskie, czuc tu rozgoryczenie, szukanie i wciaz-nadzieje, ale do mnie osobiscie to malo przemawia. Moze za duzo tego typu wywodów juz mam za soba? To oczywsicie nie Twoja wina...

Warsztatowo tez nie jest zle, tylko spacje graja z Toba w chowanego, ale to akurat jest do opanowania. I jeszcze:

Mogliby nazywać mnie nawet suką, w ciele faceta który składa romantyczne kawałki.

To zdanie kompletnie mi nie gra. Cos tu bardzo nie pasuje. Nie wiem, moze: Mogliby nazywac mnie nawet suka, zakleszczona w ciele faceta, który /.../, badz: Mogliby nazywac mnie nawet suka. I tak jestem tylko facetem, który kleci romantyczne kawalki.
Na przyklad. Nie narzucam niczego, ot, tak sobie wystukalam.

Fazit: Tytul niezly, a to polowa sukcesu. Uczciwie natomiast powiem, ze fajnie, ze to takie krótkie. Przynajmniej nie meczy, a zaciekawia na tyle, by uwaznie przeczytac. Natomiast ciekawa jestem dluzszej formy (sic!) Twojego pióra.

Pozdrawiam i klaniam sie nisko, J.

[Damian Sawa]

Malwina, tak ma elementy groteski. Dziękuje! Pozdrawiam

Skaranie Boskie, tak proszę przenieść. A za słowa, dziękuje!

Dodano -- 13 sty 2013, 23:32 --

411 witaj:)

Dziękuje za pierwszą cześć komentarza i pochwały.

ale reszta to takie sobie gadanie do bambusa

Nie do końca się z tym zgodzę, ale jesteś jednym z czytelników i masz prawo tak to odbierać:)

Co do zdania w którym coś nie gra, to racja i muszę to przemyśleć.

Moje dłuższe pióro, raczej niezgrabne:) Ale może się przekonasz...

Pozdrawiam

[anastazja]

Damian.

[anastazja]

Trzydzieści minut później chciałem zrozumieć kim jest grafoman, lecz tak ciężko mówić o sobie.

nieźle - wcześniej nie czytałam, miły, aczkolwiek skromny poczęstunek - Damianie, może coś dopiszesz.

Pozdrawiam.