Zimowy spleen ze śliwowicą w tle

[Gloinnen]

Dziś będę pić na umór. Butelka śliwowicy
na stole od godziny. W kieliszkach sny się srebrzą.
To obłęd? Fanaberie? Kto zmierzy i obliczy
graniczną wartość słowa? A dalej -
płynna ciemność,

gdy z jednej setki w drugą przelewam to, co drażni;
pod sercem skryty bezsens. Znów świat dał kopa w tyłek.
Niech nikt nie idzie za mną, niech wiatr zamrozi ślady.
Wirują miejsca, czasy, ze śniegiem
w nocnym zwidzie.

Lusterka nie chcą płonąć, spękane od chaosu.
Pięściami między oczy - uderzam. Czerń zastyga.
Tłuczone szkło w marzeniach. To wszystko? Tak po prostu?

Dziś będę pić na umór. Zapomnę,
że tu byłam.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Też słyszałem że picie znieczula i pozwala zapomnieć .
Kiedyś próbowałem - skutek bym marny
Traktuję więc wiersz jako liryczną fantastykę .
Świetnie napisaną

Z uszanowaniem L.G.

[Gloinnen]

Zapraszam na śliwowicę.

[skaranie boskie]

Zapraszam na śliwowicę

Wolę kirschwasser.
To taka wiśniowica.
Ale wiersz jest przedni, jak czarnogórska przepalanka.