Lubię

[Dante]

Nie przeczę, lubię kiedy mnie chwalą,
no lubię.... nic już nie poradzę,
jak lukrowane duby mi smalą,
to radość wewnątrz tak mnie rozsadza,
i tak gwałtownie rośnie mi EGO,
że kwitnę !
rosnę !
nie oddam tego
za żadne skarby, żadne pieniądze,
ani za piwo, ni flaszkę wódki,
bo rozsadzają mnie twórcze żądze,
dzień mi się stale wydaje krótki,
pomysły nowe, co raz to lepsze
i tworzę,
piszę,
wierszyk za wierszem,
słowo za słowem,
strofa za strofą,
juz zdanie nowe
i zwrotkę nową,
pyszną przerzutnię
i paralelę,
tutaj wers utnę,
tam słów zbyt wiele,
średniówkę skrócę
i rytm poprawię,
rymy odwrócę,
wersy przestawię...

Ech, jak pisanie
pięknie mi leci,
już prawie ranek...
kosz pełen śmieci?

Mam tak wyrzucić kosz weny tworów?
Przecież coś muszę wkleić na forum,
bo jak nie wkleję - czysty realizm,
nie będą mieli za co mnie
chwalić.

[iskierka]

Nie przeczę, lubię kiedy mnie chwalą,
no lubię.... nic już nie poradzę,

a nie lepiej

nic na to nie poradzę

[anastazja]

Małpko ja duby nie smalę

bo ze mnie szczera prawda wypływa
jak w fałszu na wierzch tłusta oliwa


fajnie

[Dante]

a nie lepiejnic na to nie poradzę

Może, ale moja wersja jest taka bardziej "potoczna", a w tym momencie wiersza o to mi chodziło, niemniej dziekuję za uwagi.

Małpko ja duby nie smalę

Alez oczywiście

[Conte]

Pochwalę cię więc:)


sie mnie podobie

[Leon Gutner]

Niom to chwalę .
Nic nie poradzę ale należy ci się miód na Ego .

Z ukłonami L.G.

[Dante]

Bóg Wam zapłać Dobrzy Ludzie
że wspieracie mnie w mym trudzie
niech więc będzie, o.k., co tam,
walnę Wam nowego gniota

[Azrael]

Taśmociąg bez żadnej głębszej myśli. Taki bełkot alkoholika do butelki.

[Nicol]

tiaaaaa.....
powiedzmy ........

[skaranie boskie]

Taki bełkot alkoholika do butelki.

Ale bełkotać też trzeba umieć z klasą.
A tej Dantemu nie brak.
Wiersz jest lekki, łatwy, przyjemny. Zabarwiony cechami pozorowanego gniota.
Rzecz w tym, że zadaniem tego wierszyka było rozbawienie czytelnika i to mu się udało.
Przestań więc, Azraelu, grać rolę wiecznego malkontenta, tym bardziej, że w porównaniu z tymi twoimi, które dotąd dane mi było przeczytać, twórczość Dantego jawi się prawdziwą sztuką.