tuż za rogiem

[coobus]

tuż za rogiem jest świat
niedostępny od lat
zapomniany
porzucony odłogiem
gdzie nie rządzą układy
ani towar spod lady

a to wszystko gdzieś tuż
za rogiem

tuż za rogiem jak w kinie
dobro nigdy nie zginie
zło przeklęte ustąpi bo musi
i sumienie jak kryształ
dusza biała i czysta
i sen cichy spokojny milusi

tuż za rogiem nadzieje
z których nikt się nie śmieje
na granicy dobrego i złego
tu rozdziela się miłość
by każdemu starczyło
po kawałku
lecz dla każdego

tuż za rogiem bohema
jakiej nigdzie już nie ma
pragnie wenę podartą skleić
chowa skrycie przed światem
swe obrazy pstrokate
swoje wiersze
o beznadziei

tuż za rogiem gdzieś bywa
radość świeża i żywa
dla każdego jej starczy po trosze
dla twardzieli brak nudy
rzeka piwa i wódy
płatna miłość za marne grosze

tuż za rogiem widziano
świeży uśmiech co rano
przyjacielem tu jesteś
nie wrogiem
jeden wielki to bal
i tym bardziej mi żal
że nie tu tylko tam
za rogiem

[atoja]

tuż za rogiem bohema
jakiej nigdzie już nie ma
pragnie wenę podartą skleić
chowa skrycie przed światem
swe obrazy pstrokate
swoje wiersze
o beznadziei

ten fragment zagrał we mnie

[Leon Gutner]

Nie ma fragmentów które zagrały w Leonie - bo od dawna grają w nim całe wiersze Cooba .
Ten potwierdza mój podziw i spocznie w słusznej kolekcji .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

ano, wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma - mawia stare porzekadło. Ale - co prawda, to prawda, Coob, że patrząc na to paskudne, co nas otacza, łudzimy się, że gdzieś jest - mniej paskudnie...
Ech, zaśpiewał mi w myślach Twój wiersz...

moc serdeczności wysyłam...
Ewa

[e_14scie]

i pies ganiał rymy, jak niesie po fali...