Jesień

[Maryna]

I znowu alkoholizm,
znów na horyzoncie
jakiś sznur i tabletki -
już cumuje w porcie
statki krwią zbroczone
- jesień.

Wieczory długie jak rzeźnickie ostrza,
wiatry wiejące smutkiem i rozpaczą,
zimne łez kałuże, aż po same kostki.
Tak! To jesień przyszła!
To właśnie się zaczął
ten czas samobójców,
wichrów, słot i pluchy,
miłości zwiędniętych
i zgniłych chryzantem,
gwiazd jak sople zimnych,
pocałunków suchych
i dni bez nadziei,
co nad głową kraczą.

To jesień...

[Alf Abet]

ale smutne, przejmujące goryczą...samo życie

[e_14scie]

Dziwna forma z bardzo nieregularnym rytmem, co i rusz skręcam nogę.
Ale... treść ciekawa i niebanalna, podoba mi się, tylko jestem za pewnym uporządkowaniem zapisu.

[Leon Gutner]

Tak zdecydowanie jest coś fajnego w treści tego wiersza .
Aż się prosi o inny zapis .

Pomimo tego z dużą przyjemnością .

Z uszanowaniem L.G.

[iskierka]

Faktycznie inny zapis by się przydał.
bo wiersz jest dobry

[skaranie boskie]

A ja będę polemizował z przedmówcami.
Moim zdaniem, zapis wcale nie kłoci się z treścią. Jest jak jesienna szaruga, potargana wiatrami, niespokojna...
Według mnie to niezły wiersz. Może nie rewelacyjny, ale wart przeczytania.

A przy okazji, zapraszam do działu powitań. Weszłaś tak dyskretnie, że nawet nikt nie dosłyszał skrzypnięcia drzwi...

[Ewa Włodek]

można o jesieni - i tak, choć nie jest znów aż tak demoniczną porą roku...Lubię jesień, miałam inną wizję, ale nie znaczy, że Twojej nie akceptuję... Przeciwnie, poczytalam i spróbowałam sobie wyobrazić taką...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[coobus]

chociaż nogi ma krzywe
perspektywy koszmarne
patrzę na nia z podziwem
bo po prostu jest dla mnie

to jesień

Można na nią patrzec różnie. A wiersz ma coś w sobie, podoba mi się

[anastazja]

lubię jesień, słoneczną z rdzą na głowach drzew. Ta jest be, takiej nie lubię, ale wiersz oki.

Każdy sobie rzepkę...czy to jesień, czy zima.

Pozdrawiam

[Sokratex]

I znowu alkoholizm,
znów na horyzoncie
jakiś sznur i tabletki -
już cumuje w porcie
statki krwią zbroczone
- jesień.

Wieczory długie jak rzeźnickie ostrza,
wiatry wiejące smutkiem i rozpaczą,
zimne łez kałuże, aż po same kostki.
Tak! To jesień przyszła!
To właśnie się zaczął
ten czas samobójców,
wichrów, słot i pluchy,
miłości zwiędniętych
i zgniłych chryzantem,
gwiazd jak sople zimnych,
pocałunków suchych
i dni bez nadziei,
co nad głową kraczą.

To jesień...

Smutny, pełen goryczy wiersz. Jesień to chandra, wspomnienia, a czasem im piękniejsze, tym bardziej bolesne
i może dlatego ludzie nie mają w końcu sił, by przeżyć kolejną zimę? http://tinyurl.com/ac6eyq6
Pozostaje upić się, lub...: http://tinyurl.com/axkquun

Pozdrawiam