Gliniany wazon

[Miladora]

zresztą można posłużyć się przykładami z literatury.

A.A.Milne często stosował takie powiedzenie:
"Trzeciorzędny umysł myśli to, co większość, drugorzędny to, co mniejszość, a pierwszorzędny umysł myśli za siebie".

[Sokratex]

można posłużyć się przykładami z literatury

Ad hoc wyszukany w internecie wiersz Leśmiana:

• • • Wieczorem
      
      Wieczorem było, wieczorem,
      Gdy zorza gasła nad borem.
      Dzienny ulatniał się skwar,
      Rosa nam spadła na głowy
      I zmierzchem dymił się jar,
      Jar kalinowy.
      
      Z daleka idzie, z daleka
      Ten mrok, co kwiatów się zrzeka.
      Gdy płosząc ospałą woń,
      Chłód powiał nad pola zżęte,
      O moją zagrzałaś skroń
      Dłonie zziębnięte.
      
      Nie wolno patrzeć, nie wolno
      Bez pieszczot w ciemność dokolną!
      Zbłąkanych w obszarach pól
      Nie złączy żaden sen złoty,
      Ni lęk, ni zgroza, ni ból,
      Nic - prócz pieszczoty!

Na przykładzie pierwszej strofy, można by było zapisać tak:

• • • Przedsennie było, wieczorem,
      Zorza szarzała nad borem.
      Dzienny ulatniał się skwar,
      Rosa okryła nam głowy ,
      Zmierzchaniem dławił się jar
      W krzyk kalinowy.

Owszem, pozbyłem się niepotrzebnych powtórzeń. Ale przecież one przede wszystkim stanowią o wyjątkowym uroku wiersza Leśmiana!

Dodano -- 24 sty 2013, 14:51 --

Tak zgaśnie świeżość twoja, jutrzenkowe lata,
Kiedy hołd ci składają wszystkie moce świata,
W pył się rozwiejesz, Parki wiernie śmierci służą.

A gdy cię grzebać będą, wraz z żalem i łzami,
Przyjm mleka pełen puchar i dzbany z kwiatami,
Żebyś, różo, po śmierci także była różą.

Chodzi mi dziś cały czas po głowie ten sonet. I przypomniałem sobie, że kiedyś już podobny temat ująłem w wierszu.
Może bez tych wszystkich pucharów, Parek, żali i łez, ale raczej nie mniej trafnie:

• • • Nocą ściąłem gałązkę jaśminu białego
      i wpiąłem, ścichłą nagle, w czarny wazon ziemi.
      
      - Proszę, reszta dla ciebie. W zapach - popłyniemy.
      
      - A ta jedna gałązka?
      
      - Kiedyś... dla innego.

[Miladora]

Nie potrzebuję przykładów, Sokratesku.
Ja bym wolała po prostu, żebyś myślał za siebie.

[Sokratex]

Nie potrzebuję przykładów, Sokratesku.
Ja bym wolała po prostu, żebyś myślał za siebie.

Staram się, wbrew pozorom
Powiedzmy, że jest w tym akurat sonecie pewien zamysł. Przyznasz, że taki układ nadaje mu specyficzny rytm,
a powtórzenia ulegają metamorfozie, jak wspomniane przez Ciebie: jedynie/ Jedna / jedno.
Wszystko, nawet co jest ważkie (tu jedyny wyraz podkreślony dużą literą) zostaje zrównane.
Owszem, łatwo zmienić powiedzmy "tą Jedną", na "Jedyną" - jedna "TA" daje o wiele silniejszy nacisk.

[...]
1. «zaimek odnoszący się do obiektów lub okoliczności postrzeganych jako bliskie, wyróżnionych spośród innych i wskazanych w jakiś sposób przez mówiącego, np. To ten człowiek., lub uznanych przez mówiącego za znane odbiorcy, np. I co z tymi pieniędzmi?»
[...]

http://tinyurl.com/adxrubg


Wracając do zamysłu - powiedzmy, że ktoś chce napisać wiele wierszy w jakimś układzie graficznym.
Oprócz treści warto się postarać, aby także WEWNĘTRZNIE różniły się od siebie.
Przynajmniej tak mi się wydaje...

[Gloinnen]

Nocą ściąłem gałązkę jaśminu białego
i wpiąłem, ścichłą nagle, w czarny wazon ziemi.

- Proszę, reszta dla ciebie. W zapach - popłyniemy.

- A ta jedna gałązka?

- Kiedyś... dla innego.

Ładnie.

Podoba mi się to, że w zakończeniu nie wiemy, czy jest to obraz porażki ("kiedyś" ---> przeszłość), czy nadziei ("kiedyś" ---> przyszłość). Wszystko może być snem, wspomnieniem, żalem - ale także - opisem marzeń, oczekiwań, spodziewań...

Piękny obraz.

[coobus]

Całośc ładnie się wplata w załączoną muzykę. Może troszkę niedzisiejsze, ale wiersz bardzo liryczny i słowa ładnie prowadzą. Zapisów i wersyfikacji nigdy nie komentuję, trawię wszystkie, to tylko szata. Szata, jak dusza bogata... tak mi się nasunęło

[Sokratex]

Całośc ładnie się wplata w załączoną muzykę. Może troszkę niedzisiejsze, ale wiersz bardzo liryczny i słowa ładnie prowadzą.

Ba, muzyka! Gdybym potrafił tak grać, już niczego bym nie napisał
Co do klimatu przyznaję, że porównując wiersz właśnie do muzyki, chciałbym uzyskać coś w rodzaju zespołu "Raz Dwa Trzy"
sięgającego po stare, dobre kawałki. Marzy mi się liryka 1:1 - bez zbytnich metafor, chwytająca bezpośrednio za serca.
Jeszcze ich trochę zostało w tym skomputeryzowanym świecie -
wierzę w to, stąd i ten wiersz.

Pozdrawiam serdecznie.

[Nicol]

no różano mi teraz...