niewymierność

[Miladora]

zwykłe co dzień gwar i miasto
filtrowane w szybach witryn
gesty kroki ruch uliczny
odmierzane błyskiem światło
zakotwiony w oczach dyptyk
idę – ręce tkwią w kieszeniach
wokół ciżba
wszystko płynie
w migających obok scenach
sekundami na godzinę
jezdnie szyny czas chodniki
nadir śladów
bruk rozmyty
gra powietrze wokół ramion
plącze oddech i przepływem
obcych twarzy na przystanek
zmierza tłum
a ja wciąż idę
w miejski pejzaż gęstwy ludzi
pośród ulic rozgałęzień
w jesień zimę – ciągle w pędzie
by odnaleźć się i zgubić

[Ewa Włodek]

w jesień zimę – ciągle w pędzie
by odnaleźć się i zgubić

ech, Mila, Mila, może się daj peelce najpierw zgubić, by się mogła - odnaleźć? Zamyśliłaś mnie, oj, zamyśliłaś...

pozdróweczki z uśmiechem...
Ewa

[Miladora]

Ciągle się gubimy i odnajdujemy, Ewuńka.
Ale czasem też chcemy się gubić...

Serdeczności

[iTuiTam]

...
wszystko płynie
w migających obok scenach
sekundami na godzinę
...
a ja wciąż idę
w miejski pejzaż gęstwy ludzi
pośród ulic rozgałęzień
w jesień zimę – ciągle w pędzie
by odnaleźć się i zgubić

(panta rhei, wszystko płynie), jak u Heraklita - wszystko płynie,
pędzi i wciąga w wir
jeśli peelka zatrzyma się na chwilę to jest nadzieja, że albo się odnajdzie albo zgubi
ciekawe, czego chce bardziej?

serdecznie
iTuiTam

[Sede Vacante]

Jejku, jakiś dziwny rozkład rymów. Jakoś mi to "uskakuje". Już, już mam wrażenie, że będzie rym do poprzedniego, lub jeszcze poprzedniego wersu,a tu "uskok" i rym jeszcze o wers dalej, co burzy mi rytmikę wiersza. To pewnie celowy zabieg, jakiś rodzaj rymów, ale wydłuża jakoś skoki od rymu do rymu. Czyta mi się to tak nieregularnie i przez to, nie dla mnie. Nie poprawiam nic, bo ja amator,a tutaj pewnie poprawiać nie ma co, ale na pewno ten styl osadzania rymów nie jest dla mnie.

[Miladora]

Czasem uciekamy w tłum, żeby odnaleźć się, czasem – żeby zgubić. Lecz niekiedy można się czuć w zatłoczonym mieście jak kamera na dwóch nogach – wtedy jesteśmy niejako „poza”. Zgubieni czy odnalezieni?
A może jedno i drugie.

Dzięki, iTuiTamciu.

No to Ci go rozłożę, Sede, żebyś zrozumiał konstrukcję.
Przyzwyczajaj się, bo nie wszystko musi lecieć okrągłymi zwrotkami. Nawet u mnie, uważanej za rymowaną rygorystkę.
Ta nieregularność tutaj jest celowa – ma wprowadzić niepokój i pośpiech.

zwykłe co dzień gwar i miasto
filtrowane w szybach witryn
gesty kroki ruch uliczny
odmierzane błyskiem światło
zakotwiony w oczach dyptyk – rymy abbab

idę – ręce tkwią w kieszeniach
wokół ciżba wszystko płynie
w migających obok scenach
sekundami na godzinę – rymy abab

jezdnie szyny czas chodniki
nadir śladów bruk rozmyty - dystych

gra powietrze wokół ramion
plącze oddech i przepływem
obcych twarzy na przystanek
zmierza tłum a ja wciąż idę - abab

w miejski pejzaż gęstwy ludzi
pośród ulic rozgałęzień
w jesień zimę – ciągle w pędzie
by odnaleźć się i zgubić – abba

Jeżeli przeczytasz jednym tchem, to wszystko się wpasuje, bo rytm jest wciąż ten sam pomimo różnorodności rymów.

Zdrowie

[e_14scie]

eeee mnie to płynie, jak trzeba. Iść...to konieczność bez względu na zmęczenie. Czasem się nie chce, wtedy krótki popas i znowu mix z resztą.
Milu

[Miladora]

No to liczę, że pójdziesz, Listeczku...

Cmok krakowski do kawy

[Leon Gutner]

Rzeczywiście niewymiernie .
Ale słowo daję - można zbluesować sobie jeśli ktoś się uprze
A ja się uparłem i wyszło mi całkiem do rzeczy .

Całkiem do rzeczy wiersz

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

A wiesz, że faktycznie na upartego można to zbluesować.
Jakoś nie przyszło mi do głowy.

Dzięki, Leonku