niewymierność

[atoja]

świetnie oddane uczucie wyobcowania , patrzenie z boku na pędzący świat
niejako ruchomy pejzaż codzienności tak nam czasami obcy...

[anastazja]

Bardzo rytmiczny Miladorko, czytam jak marsz; na raz, dwa, lewa. Głupstwa piszę, jeśli tak, wybacz. Coś dzisiaj ze mną nie tak.

Pozdrawiam serdecznie

[Miladora]

niejako ruchomy pejzaż codzienności tak nam czasami obcy...

Dzięki, Atojko - tak właśnie.

czytam jak marsz; na raz, dwa, lewa. Głupstwa piszę, jeśli tak, wybacz.

Nie piszesz głupstw, Anastazyjko.
Dokładnie takie jest metrum - po 8 zgłosek w wersach, z równym podziałem na 4/4 - jak marsz.
Rytm chodzenia po mieście.
Dzięki

Serdeczności, Dziewczyny

[Sokratex]

jezdnie szyny czas chodniki
nadir śladów
bruk rozmyty
gra powietrze wokół ramion
plącze oddech i przepływem
obcych twarzy na przystanek
zmierza tłum

Piękne. Chyba każdemu znane są takie spacery bez celu, byle przed siebie.
Przy okazji Twojego wiersza, przypomniała mi się ta piosenka:


A ja chodzę w strugach wody, ale z czołem podniesionym,
Żadna siła mnie nie zmusza i nie goni,
idę niby zwiastun burzy z kwiatkiem w dłoni, o tak.

http://bit.ly/XcxtnE



Pozdrawiam

[Miladora]

Dzięki - bardzo lubię tę piosenkę.

Sokratesku

[anastazja]

Nie piszesz głupstw, Anastazyjko.
Dokładnie takie jest metrum - po 8 zgłosek w wersach, z równym podziałem na 4/4 - jak marsz.
Rytm chodzenia po mieście.

Podniosłaś mnie na duchu Miladorko, wczoraj walnęłam: jak łysy grzywką o parapet (wiesz gdzie) pozostał.

Uśmiech dla Ciebie