Na spokojnie - się nie da

Wiadomość

Damian Sawa · #1 Post autor: **Damian Sawa** » 30 sty 2013, 15:45

lato złożone w bukiet polnych kwiatów odchodzi
tupiąc zimnymi stopami
mam wrażenie że to dużo więcej niż kroki
nie mogę odratować
choćby pojedynczej chwili spisanej w formie wiersza

odkąd spadły liście brakuje ludzi
by pozbierać to wszystko w całość
poza horyzontem gaśnie życie
ziarno po ziarnie

Alek Osiński · #2 Post autor: **Alek Osiński** » 01 lut 2013, 0:14

To jest bardzo ładny wiersz. zaiste, nic dodać nic ująć.
Przejrzyste i subtelne wpisanie się ludzkich losów w krąg
przyrody, toczącej się wyżłobionymi w ziemi koleinami.
Jako, że człowiek jest jej nieodmienną częścią.
Przeczytałem z przyjemnością.

Damian Sawa · #3 Post autor: **Damian Sawa** » 01 lut 2013, 14:20

Alek - cieszy mnie że potrafisz dostrzec te relacje człowieka z przyrodą.
Miło że jesteś i czytasz! Dziękuje

#4 Post autor: **Ewa Włodek** » 01 lut 2013, 18:52

lato odchodzi na zimych stopach, chwile nie do odratowania, spadające liście i gasnące zycie - tyle umierania u Ciebie, Damianie...Ani mniej, ani więcej, niż wokoło, po prostu - tyle...

pozdrawiam ciepło...
Ewa

#5 Post autor: **e_14scie** » 01 lut 2013, 19:09

Damian Sawa pisze:relacje człowieka z przyrodą.

trudno ich nie dostrzec

Damian Sawa pisze:poza horyzontem gaśnie życie
ziarno po ziarnie

tym, co nie wzeszło?

spojrzenie

, lubię Cię czytać

Maryla Stelmach · #6 Post autor: **Maryla Stelmach** » 02 lut 2013, 22:26

dobry wiersz.

Damian Sawa · #7 Post autor: **Damian Sawa** » 14 lut 2013, 11:54

Ewo dziękuje za czytanie i odczytanie!:)

e_14scie czytaj bo mnie to cieszy:) :rosa:

Maryla, dziękuje!

#8 Post autor: **anastazja** » 15 lut 2013, 15:38

Damian Sawa pisze:odkąd spadły liście brakuje ludzi
by pozbierać to wszystko w całość
poza horyzontem gaśnie życie
ziarno po ziarnie

Nic dodać nic ująć, podoba mi się

Abi · #9 Post autor: **Abi** » 18 lut 2013, 17:59

Damian,
lato odchodząc tupie raczej ciepłymi stopami,
ale gdy nie da się odratować...

słowa skonfigurowane pod Abi :rosa:

zióbki
/A\

Hosanna · #10 Post autor: **Hosanna** » 18 lut 2013, 20:13

ten smutek jest przejmujący
jesiennie

odpowiem wierszem "na jesienne smutki"
który jest w radosnym dialogu z Twoim wierszem

jestem pogodzona z przemijaniem
odkąd weszłam w radość chwili
która j e s t

zamglone rżyska i spadające liście
pieszczą mnie nieskończenie
czuję
że każda chwila jest książką z bajkami
cóż że czasem smutną

nie mam czasu
by opłakiwać minione
to co napływa prosi
dostrzeż mnie

inaczej nawiedzać Cię będę wciąż
nieokreśloną tęsknotą

Pozdrawiam serdecznie (wiosna już blisko)

stare osme-pietro.pl

Na spokojnie - się nie da

Na spokojnie - się nie da

Re: Na spokojnie - się nie da

Re: Na spokojnie - się nie da

Re: Na spokojnie - się nie da

Re: Na spokojnie - się nie da

Re: Na spokojnie - się nie da

Re: Na spokojnie - się nie da

Re: Na spokojnie - się nie da

Re: Na spokojnie - się nie da

Re: Na spokojnie - się nie da