zamiast berła

[e_14scie]

ktoś umarł
w połowie zdania
nie na temat

zatrzaśnięty w sosnowych ścianach
zanosi się niewiele wartą wolnością

zebrały się nogi jak las
nienawykły do klękania

ktoś umarł dzisiaj
z pędzlem zamiast berła
zesztywniałym
jak kark jego boga

[P.A.R.]

pewnie się powtórzę
ale od jakiegoś czasu o wiele bardziej utożsamiam się z Twoimi białasami
które niepokojącym krokiem słów nie pozwalają usnąć wyobraźni
niż ...

[e_14scie]

co odpowiedzieć
ale pomilczy

[Marcin Sztelak]

Pomyślałbym nad zmianą tytułu powtórzonego w tekście, oraz frazy ktoś umarł
Tak czy inaczej podoba mi się

[Istar]

tak, całkiem dobry, pozdrawiam : )

[e_14scie]

Pomyślałbym nad zmianą tytułu powtórzonego w tekście, oraz frazy ktoś umarł
Tak czy inaczej podoba mi się

pomyślałam
ale tytuł jest jądrem wiersza, więc zostawiam
powtórzona fraza, również wydaje się na miejscu. Może się mylę, bez uporu

dziękuję Marcinie

[e_14scie]

tak, całkiem dobry, pozdrawiam : )

dzięki
też pozdrawiam

[laura bran]

z góry przepraszam za hihy, ale wiersz z tym zesztywniałym berłem i karkiem kojarzy mi się z pomnikiem Matejki w Warszawie. najbrzydszy pomnik, jaki widziałam... ; )

ale wiersz dla odmiany stygmatyczny. przemawia. tylko gubi się osoba narratora. raz widzi las nóg, czyli jakby z dołu. raz jest tym widzem z zewnątrz. ale to mi akurat nie przeszkadza.

Pozdrawiam
/lu

[e_14scie]

z góry przepraszam za hihy, ale wiersz z tym zesztywniałym berłem i karkiem kojarzy mi się z pomnikiem Matejki w Warszawie. najbrzydszy pomnik, jaki widziałam... ; )

ale wiersz dla odmiany stygmatyczny. przemawia. tylko gubi się osoba narratora. raz widzi las nóg, czyli jakby z dołu. raz jest tym widzem z zewnątrz. ale to mi akurat nie przeszkadza.

Pozdrawiam
/lu

jeden wers został zmieniony i dochodzę do wniosku, że na gorsze.
W pierwotnej wersji brzmiał:

zebrano mu nogi jak las

istotna różnica

z tym zesztywniałym berłem

to pędzel, nie berło

dziękuję ładnie Laurko, za chwilę nad tekstem

[laura bran]

z góry przepraszam za hihy, ale wiersz z tym zesztywniałym berłem i karkiem kojarzy mi się z pomnikiem Matejki w Warszawie. najbrzydszy pomnik, jaki widziałam... ; )

ale wiersz dla odmiany stygmatyczny. przemawia. tylko gubi się osoba narratora. raz widzi las nóg, czyli jakby z dołu. raz jest tym widzem z zewnątrz. ale to mi akurat nie przeszkadza.

Pozdrawiam
/lu

jeden wers został zmieniony i dochodzę do wniosku, że na gorsze.
W pierwotnej wersji brzmiał:

zebrano mu nogi jak las

istotna różnica

z tym zesztywniałym berłem

to pędzel, nie berło

dziękuję ładnie Laurko, za chwilę nad tekstem

wiem, pędzel, jak berło

co do zmiany, to wystarczy dodać podmiot:

zebrały się nad nim
nogi jak las
nienawykły do klękania

Pozdrawiam
/lu