Rozstanie

[JSK]

Kłaniam Leonie. Za czytanie dziękuję

[e_14scie]

stan zawieszenia, przechodzi pomału w stan akceptacji, co nie zmienia poczucia straty, tylko ją nieco łagodzi (w zasadzie prowizorycznie).
Z równą ciekawością przeczytałam najpierw wiersz, później Wasza interpretację. W moim mniemaniu, nigdy nie zrozumiemy stojąc na pozycji obserwatora, gdy rzecz o sprawach ostatecznych, grających na najczulszych emocjach. Mówię, ze swojego punktu widzenia, identyfikując się z sytuacją. Status quo za przyczyną vis maior.
Poza tym...ludzie powinni odchodzić, wraz ze swymi rzeczami tak mi się nasunęło, kiedyś zasłyszane.

A teraz przyjmij za utwór i uznanie, za sonet.

[JSK]

Ewo, jak zawsze wdzięczny, serdecznie dziękuję

[Wrzosowa]

Janie, czytam po raz kolejny i jakoweś wzruszenie mnie ogarnia. Oczy się pocą.

Świetny wiersz, daje do myślenia.

Pozdrawiam, Wrzosek.

[JSK]

Wrzosku! Dzięki za czytanie i wzruszenia.

Dodano -- 25 lis 2011, 12:39 --

Poza tym...ludzie powinni odchodzić, wraz ze swymi rzeczami tak mi się nasunęło, kiedyś zasłyszane.

Problem w tym, że nie wszystkie "rzeczy" da sie zabrać ze sobą

[skaranie boskie]

To jest wiersz, który każdy może odebrać osobiście, bo każdy jakieś tam rozstanie przeżył.
I niekoniecznie musiało to być rozstanie z bliską osobą.
Mam w zanadrzu kilka takich rozstajnych wspomnień, niektóre całkiem świeże.
Dlatego twój sonet przemawia do mnie w sposób szczególny.
Pozdrawiam

[JSK]

Dzięki, Robercie. Czekałem na Twój głos.

[Abi]

pod takim splotem myśli, słów...
nic innego
jedynie
zgasić światła i...


A.