dorocierudej - wspomnienie lata

[Maryla Stelmach]

na ulicy słodkiej popołudniem słońce żarem zalewa okiennice.
tam chłód czai się w bramie przykucnięty. same chodzą dzieciaki
po dzielnicy. a za rogiem w sklepiku z cukierkami, jakaś para się żegna
zegar dzwoni: więc do jutra kochanie tutaj czekam. o cukierni tej słodkiej
nie zapomnij.

tak szkoda lata kiedy pachnie. w ogrodzie czuję zapach burzy.
może to dzisiaj kadr ostatni, zanim przyjedziesz. znów się chmurzy.
a krople deszczu na okapie ślepy kot bartek smacznie pije.
dwie wierzby stoją pochylone. a deszcz? deszcz pada. okna myje.

[Miladora]

Druga zwrotka ładnie i równo płynie, Marylko.
Bo pierwsza jest w zasadzie wierszem wolnym.
Jako wstęp mogłaby być, ale pozbyłabym się pewnych powtórzeń:

- na ulicy słodkiej popołudniem żarem słońce zalewa okiennice. - zmieniłabym szyk, żeby "popołudniem/żarem" nie wpadało na siebie - "słońce żarem zalewa okiennice"
a chłód czai się w bramie przykucnięty. gwarem biegną dzieciaki - "gwarem biegną" niezbyt zręczne
na ulicę. a za rogiem w sklepiku z cukierkami. jakaś para się żegna - "a chłód/a za rogiem", "na ulicy/na ulicę", niepotrzebna kropka po "cukierkami", bo to tnie zdanie.
zegar dzwoni. wiec do jutra kochanie tutaj czekam. o ulicy tej słodkiej - "wiec", "na ulicy słodkiej/o ulicy tej słodkiej"
nie zapomnij.
Trochę bym to więc prześwietliła.

W drugiej sugeruję:
- tak szkoda lata (-) lato pachnie. - albo "tak szkoda lata kiedy pachnie pachnie"
- a krople deszczu na okapie, ślepy kot - bez przecinka

Ładny klimat.

[Leon Gutner]

Leo z oczywistych względów może przychylnie spojrzeć tylko na klimat.

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

no, i co, Marylko? Co dalej z Dorotą?
Bo chyba - nie to, co z tą "małą"...

http://www.youtube.com/watch?v=axaNXuro6Jw


tak mi się przypomniało przy lekturze...
moc serdeczności wysylam...
Ewa

[Maryla Stelmach]

Miladoro, Leonie - bardzo dziękuję. tak to wygląda po poprawkach dzięki Miladorze. pozdrawiam.
Ewo, Dorotka była bardzo zadowolona, ponieważ dopiekł Jej chłód styczniowy. pozdrawiam.

[Miladora]

Marylko - może byś jeszcze coś z tymi powtórzeniami zrobiła:
- na ulicy/przez ulicę/o ulicy - to wpada na siebie niekorzystnie.
No i przyjrzyj się interpunkcji w pierwszej zwrotce:

- na ulicy słodkiej popołudniem(,) słońce żarem zalewa okiennice.
(gdzie) chłód czai się w bramie przykucnięty. same biegną dzieciaki - (gdzie) jest niespójne, usunęłabym.
A jeżeli pozbędziesz się "przez ulicę", to "same" straci rację bytu. Ale wystarczy:
- "biegną dzieciaki(,) a za rogiem(,) w sklepiku z cukierkami(,) Jakaś para się żegna(.)
zegar dzwoni. więc do jutra(,) kochanie(,) tutaj czekam. nie zapomnij. - ten wers bym tak skróciła, żeby uniknąć "ulicy".

No i zadbałabym jednak o interpunkcję także w drugiej zwrotce:
- tak szkoda lata(,) lato pachnie. - albo "tak szkoda lata (-) lato pachnie.
- na okapie, ślepy kot bartek - bez przecinka.

[Gloinnen]

na ulicy słodkiej

"na słodkiej" ---> wystarczy; pozostałe powtórzenia są niezbędne:
- pierwsze - ze względu na rym.
- drugie - ze względu na grę słów (adres - ulica Słodka vs. immanentna cecha ulicy - "o ulicy tej słodkiej nie zapomnij")

Wiersz dla mnie ma dwudzielną kompozycję, co słusznie zauważyła Miladora - pierwsza część - wiersz wolny, druga strofa - osiemnastozgłoskowiec - długa fraza, ale ja taką lubię. Może warto ten utwór w związku z tym zapisać jako dyptyk (złożony z dwóch części - zaznaczyć to gwiazdkami, cyferkami...)?

Przy czym w pierwszej części widzę rymy - wiersz wolny może je posiadać: "okiennice/ulicę", "cukierkami/kochanie", "żegna/czekam", "dzwoni/zapomnij"... Taki rodzaj rymowania jest dość charakterystyczny dla wielu wierszy współczesnych...

Sam sposób obrazowania - bardzo mi się podoba. Kojarzy mi się z leniwym spokojem małego miasteczka, a może to miasteczko sprzed lat, zapamiętane z jego dźwiękami, kolorami, zmieniającymi się porami roku, śmiechem dzieci, słoneczną aurą... Miejsce, gdzie narodziła się pierwsza miłość, świadek szczęścia, beztroski... Druga strofa za to pełna nostalgii, ale i optymizmu, ciepła...

Dopracowałabym interpunkcję. Nie lubię nowomody, która traktuje ją po macoszemu. Nie cierpię małych liter po kropce - ale to już na tyle się przyjęło, że mogę jedynie sobie ponarzekać. Ale reszta? Znaki przestankowe, według mnie, mogą mieć ogromne znaczenie dla tworzenia sensu w przekazie. Tak samo ich brak - warto jednak mimo wszystko przemyśleć ich użycie.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

O, ładna dedykacja. Marylko

[coobus]

Nie będę tu oryginalny, dla interpunkcji , dla wiersza . Ładnie zapisujesz myśli.

[Maryla Stelmach]

Miladoro, Glojnen,anastazji, coobus, bardzo Wam dziękuję, za komentarze, bardzo cenne. pozdrawiam serdecznie. wybaczcie,że tak mało poświęcam czasu ale mam popsuty laptop i korzystam z komputera syna. to troche jeszcze potrwa do ok. dwóch, trzech miesiecy.