Dożynki

[Alek Osiński]

pamięci Ryszarda Siwca

Kochana Marysiu, nie płacz. Szkoda sił, a będą ci potrzebne. Jestem pewny, że to dla
tej chwili żyłem 60 lat. Wybacz, nie można było inaczej. Po to, żeby nie zginęła
prawda, człowieczeństwo, wolność ginę, a to mniejsze zło niż śmierć milionów. Nie
przyjeżdżaj do Warszawy. Mnie już nikt nie pomoże. Dojeżdżamy do Warszawy,
piszę w pociągu, dlatego krzywo. Jest mi tak dobrze, czuję spokój wewnętrzny
jak nigdy w życiu.

( fragment ostatniego listu R. S. do żony)



Nie widzę przeszkód, jak ślepy koń z Wielkiej Pardubickiej
bardziej nawet, muszę być teraz wiarygodny.
I tak będą próbowali ze mnie dworować.
Kary na nich nie ma; a dziki, nieprzewidywalny ogier,

zawsze poniesie. Czysty ogień, można jakoś oswoić
trochę siana, otwory, przez które wpada powietrze
jak w skrzynce do transportu ptaków.
W ciemności zawsze się uspokajają.

Będę próbował – przecież list
przytwierdzony do obrączki musi dotrzeć.
Chcecie poczytać – nie ma sprawy, ale to samo
dotyczy czasu. Rządzi brakarz
od kogoś – dla kogoś.

Zniknięcie będzie wyraźne.
Zaprowadzi chaos w przestrzeni
strach wśród fal; ech, to już dwunasta

więc niedługo odejdę z tarczą.
Te zegary na dworcach zawsze się spóźniają
(ale kto mógłby dzwonić o tak późnej porze) kolejne
uderzenie – dość; zamiast szpaleru twardych dłoni
drużbów służba (skoro chcieli ojcować –
było wyprawić ślub).

Po trochę ryżu na głowę
nie palcie się chłopcy
któregoś dnia
i tak

wszyscy będą odwróceni.

[Ania ayalen]

Ryzykowne Alku. Przypisywanie swoich wyobrazen tym ktorzy.nie moga juz ich skorygowac. Wiersz poruszajacy, do powracania by jeszcze raz czytac,odejsc i znow wrocic. Dobrze.gdy chce sie wracac do czyichs mysli, slow. Za nimi, czasem w nich - zawsze jest czlowiek...

[Gloinnen]

Ja dla odmiany - podziwiam Cię, Alku, za wybór tematu. Bo jeżeli nie o takich ludziach, nie o takich postawach, nie o takich wydarzeniach pisać - to o czym?

W wierszu najbardziej uderza brak nachalnych odniesień politycznych, historycznych. Nie jest to kolejna poetycka "tablica ku czci", całe szczęście. Kontekst został nakreślony bardzo subtelnie, ale wystarczająco wyraźnie, aby zaniepokoić i wstrząsnąć czytelnikiem, wytrącić go z błogostanu. Za udaną oceniam próbę pokazania prawdziwego, żyjącego, myślącego człowieka, wczucia się w jego refleksje, oceny, wspomnienia, odczucia; to bardzo intymny rodzaj "auto-reportażu", chociaż nieżyjący bohater przemawia słowami kogoś zupełnie innego, poety z przyszłości...

Gratuluję wyjątkowego wiersza.

Glo.

[Jabrzemski]

Tak!
Nieco zbyt nachalna obecność Hłaski w zakończeniu, jednak tekst udowadnia solidność pisarską.
Pozdrawiam serdecznie, JJ

[Ania ayalen]

Glo, dlaczego: dla odmiany?
Tak, to sztuka napisac zwyczajnie o niezwyczajnym. Albo odwrotnie.

[Gloinnen]

Glo, dlaczego: dla odmiany?

Bo wcześniej napisałaś:

Ryzykowne Alku. Przypisywanie swoich wyobrazen tym ktorzy.nie moga juz ich skorygowac.

A ja uznałam, że Alek świetnie wybrał temat i świetnie sobie z nim poradził.

[Ania ayalen]

a ja nie powiedzialam ze nie. Ech Ty. Ryzykujac mozna wiele przegrac ale i wygrac.

[Sokratex]

Po trochę ryżu na głowęnie palcie się chłopcyktóregoś dniai takwszyscy będą odwróceni.

Ładny wiersz, oryginalny, niebanalny temat, więc dobrze, że został zauważony.
Ja nie miałem takiego szczęścia z "Paralaksą", o ile jeszcze pamiętasz http://tinyurl.com/bzhaak5

Choć w innym miejscu doczekałem się takiego komentarza:

"świetne, po prostu genialne!swojego czasu na studiach pisałam rozległą pracę na temat polityki apartheidu między innymi...cudnie wkomponowany temat, bardzo dobry koncept, wszystko pięknie tutaj płynie, nic nie zgrzyta i nadzwyczaj oryginalnie się przedstawia, pozostaję pod wielkim wrażeniem, dodam do ulubionych, by móc powracać..."

Wychodzi na to, że jeśli chodzi o wiersze zaangażowane, liczy się przede wszystkim odległość koszuli od ciała.


Gratuluję wiersza i pozdrawiam.

[Ania ayalen]

Skonfudowany Sokratexie, ktos Ci sie pomylil. Plaga jakas czy co?

[em_]

Bardzo, bardzo tak