Włóczęga światła

[Leon Gutner]

W półmroku światła – tam gdzie chmur
Przekracza człek granicę
Umiera zwykłej duszy zew
W odkrytej tajemnicy

Nie widać wtedy w oczach nic
Prócz lustra twarzy nocy
Nie słychać – prócz spowiedzi serc
Niczego co nie boli

Tęsknoty większej nie znam wszak
Niż mroku do płomienia
Groźnego bardziej nie ma tła
Od pustych szuflad cienia

I w całym ich ogromie wiem
Że słońce śpi za oknem
I że kobieta szuka ust
Co znikły bezpowrotnie

A w cieple twoim – tam gdzie ślad
Wypalił serwis szklany
W gęstości wina – gdzie się wie
Że ciemność nie ma granic

To wszystko co jaśniejsze lśni
Na chwilę – jak istnienie
Ty jeszcze bywasz blaskiem tła
Ja - tylko już promieniem .



" Włóczęga światła " 2009 r

[Ninoczka]

przepiękne to Leo...
Nikt dotąd nie komentował. Będę dziś pierwsza do Twojego wiersza
Ten wiersz - trzeba czytać w wielkim skupieniu i dać pole wyobraźni.
Ja tak uczyniłam i polecam wszystkim przeczytać w spokoju i w ciszy, (obok)
ale na głos.

Pozdrawiam serdeczności zasyłam
N.

[Sokratex]

Nikt dotąd nie komentował. Będę dziś pierwsza do Twojego wiersza

Jak dobrze, że go zauważyłaś! Wspaniały wiersz, a uszedł by mojej uwadze.
Tu, na Ósmym, niekomentowane tematy spadają na dół i stąd moje przeoczenie.

Dziękuję a dla Ciebie, Leonie

[Ewa Włodek]

Tęsknoty większej nie znam wszak
Niż mroku do płomienia
Groźnego bardziej nie ma tła
Od pustych szuflad cienia

I w całym ich ogromie wiem
Że słońce śpi za oknem
I że kobieta szuka ust
Co znikły bezpowrotnie

te strofy, Leonie, szczególnie dla mnie...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Leon Gutner]

Ninko - dziękuję za skupienie
Sox , Ewo moje serdecznie podziękowania za czas poświęcony wierszowi

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

A ja niestety nie dołączę do powyższego chóru.
Bo jednak widać, że to „stary” wiersz, Leonku.
Po licznych niedociągnięciach warsztatowych. Dzisiaj już piszesz znacznie lepiej.

Po jakich niedociągnięciach?
Zwróć uwagę na rymy „a” – w zasadzie ich nie ma.
Na przykład:
- W półmroku światła – tam gdzie chmur
Przekracza człek granicę
Umiera zwykłej duszy zew
W odkrytej tajemnicy

Oprócz tej zwrotki, gdzie jest:
- Tęsknoty większej nie znam wszak
Niż mroku do płomienia
Groźnego bardziej nie ma tła
Od pustych szuflad cienia

Na jakość rymów – chociażby „płomienia/cienia”.
Na powtórzenia słów w wersach:
- I w całym ich ogromie wiem/ W gęstości wina – gdzie się wie
- Groźnego bardziej nie ma tła/ Ty jeszcze bywasz blaskiem tła

Poza tym „W półmroku światła” – półmrok już informuje o tym, że to pół mroku, pół światła, a więc pleonazm Ci się zakradł.

Klimat jest ładny – jak to u Ciebie – ale wiersz prosi się o dopracowanie.
Zostaw wersję oryginalną na pamiątkę i zrób nową, lepszą.
Pozbywając się wielkich liter na początku wersów.

Dobrego

[Leon Gutner]

Tak Mil
Obnażasz wszelkie ułomności do których Leo się przyznaje .
Ale wiersza nie tykam .
Zatrzymał coś czego nie da się już zmienić .

Dziękuję za rozkład i uwagi .

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Zatrzymał coś czego nie da się już zmienić .

Rozumiem.
Też mam wiersze-pamiątki, których nie da się zmienić, chociaż może wykorzystam kiedyś te tematy w innych utworach.
I z innej perspektywy.

[Leon Gutner]

W takim razie za zrozumienie .

Z uściskiem L.G.

[coobus]

Groźnego bardziej nie ma tła
Od pustych szuflad cienia

Twoje szuflady są pełne, na szczęście, często coś z nich wyciągasz, co cieszy i wzrusza, mnie na pewno.
Z mojej strony bez uwag, z pełnym uznaniem