paradise

[Miladora]

i co z tego że gdzieś tam bezkresne
drzemią w słońcu niebiańskie pastwiska
skoro teraz i tu płonie iskra
we mnie w tobie i dłoń dłoni bliska
szuka ciepła
na jawie i we śnie

chleb dzielony pomiędzy jak cząstka
siebie samych – powszedni zazwyczaj
lecz potrafi nakarmić do syta
i wystarczy – bez wahań i pytań
żeby razem
do końca pozostać

może w dali nic nie ma a eden
to pułapka umysłów i pustka
może tylko tu wolno przy ustach
trzymać kubek i widzieć się w lustrach
sięgać ręką
nawzajem po siebie

[Ania ayalen]

madre to Milu, gleboko madre. Zadnego raju poza nami i bez nas. Piekla tez niestety czasem

[Leon Gutner]

może w dali nic nie ma a eden
to pułapka umysłów i pustka
może tylko tu wolno przy ustach
trzymać kubek i widzieć się w lustrach
sięgać ręką
nawzajem po siebie

Mniam - najsmaczniejsze . Bluesowe. Milowe .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

oj, Mila, jakie to moje - te Twoje słowa! Swój raj mamy w sobie, podobnie jak - piekło i czyściec...

moc uśmiechów posyłam...
Ewa

[ble]

O, piękne patrzenie i nazywanie. To jest chwytanie sedna chwili

[Miladora]

Zadnego raju poza nami i bez nas.

Też tak myślę, Aniu.

Mniam - najsmaczniejsze .

Czyli upiekło mi się jakoś, Leonku.

jakie to moje

Zbieżność poglądów nie dziwi mnie zbytnio, Ewuniu.

To jest chwytanie sedna chwili

Czasem widać miewa się przebłyski, Ble.

Dziękuję Wszystkim - i miłego wieczoru.

[atoja]

może tylko tu wolno przy ustach
trzymać kubek i widzieć się w lustrach
sięgać ręką
nawzajem po siebie

i to jest właśnie paradise

[skaranie boskie]

Dołączę do chwalców, niech nas nawet o wzajemną adorację posądzą.
Co mi tam!
Podoba mi się, że potrafisz dojrzeć rajskie sceny tam, gdzie pozornie ich nie ma.
Tego nam wszystkim potrzeba. Niestety, nie wszyscy to mamy.

[Miladora]

i to jest właśnie paradise

I oby go miał każdy, Atojka.

Podoba mi się, że potrafisz dojrzeć rajskie sceny tam, gdzie pozornie ich nie ma.

Bo miernikiem raju jest szczęście, Skarańku.
Gdy się jest szczęśliwym, to reszta przestaje mieć w zasadzie znaczenie.

Dziękuję i

[Sokratex]

Kolejny Twój piękny wiersz. Choć myślę, że mógłby być jeszcze piękniejszy, gdyby od razu na wstępie
nie zdradzać, o co chodzi. Zacząć od Zewnątrz, by potem, im dalej w wiersz, tym bardziej we Wnętrze.
Także każdego z czytelników.

i co z tego że gdzieś tam bezkresne

Warto rozważyć mniej więcej taką figurę:


światy się roją bez nas bezkresne
drzemią w słońcu niebiańskie pastwiska
gdy między nami intymna iskra