zrozumieć

[Julka]

zrozumieć

czarna chmura zasłoniła jasne oczy
deszcz strugami padał wciąż pod moje nogi
szare niebo jak baldachim ciężki srogi
przysłoniło gwiazdozbioru świat proroczy

grzmiało biło piorunami grało wiatrem
przeminęło jak listopad tej jesieni
nikt nie płakał tylko dla mnie świat się zmienił
zawikłana nie wiem kiedy czas ten zatrę

zawierucha uczyniła spustoszenie
pozrywała porozumień rdzewne mosty
czas naprawy runął w gruzy zanikł dostęp
legł na zawsze niepojętym wrogim cieniem

nie udało się niczego uratować
pod ciężarem pogrzebane tkwią nadzieje
człowiek ufny dziś się jutra nie spodzieje
tylko w myślach zatrzymane żyją słowa

[Ania ayalen]

Juleczko, jutro to jest dzis. Czekajace przed drzwiami.Marzec na nosie a Ty listopadowo....z bieli wynika zielen, czas na przebisniegi...smiechnij sie troszke choc, popatrz- nigdy nie jest tak zle zeby.nie moglo byc gorzej A jak nie zle- to jest dobrze, i tez nigdy tak zeby nie moglo byc lepiej. To tez jakas nadzieja.

[Liliana]

nie udało się niczego uratować
pod ciężarem pogrzebane tkwią nadzieje

chociaż nie udało się uratować, to jednak nadzieja jest i kiedyś z pewnością rozkwitnie,

ładny wiersz napisałaś, Julko

[Leon Gutner]

Nie powiem złego słowa na ten wiersz .
Wiódł mnie i prowadził każdym wersem od początku do końca
Należy dodać - szczególnie dobrze ułożonego końca a ja ma ogromną słabość do końcówek .

Naprawdę poważnie bym pomyślał Juleczko nad tym czy aby to nie jest ta forma w której ci najlepiej.
Osobiście myślę że właśnie tak .

Pięknie .

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Równiutko. Juleczko - 4/4/4.
No i lubię tę formę rymowania abba.

Wiersz ma swoją wymowę i jest dobrze "zagrany".

Więc tylko jedna uwaga:
- deszcz strugami padał wciąż pod moje nogi - moim zdaniem zaimek niepotrzebny, bo skoro deszcz pada, to pod nogi wszystkich, i nawet jeżeli te wersy to przenośnia, to i tak odczytywalne, że dotyczy peelki.
Może:
- deszcz strugami padał wciąż i wciąż pod nogi?

Miłego

[Ewa Włodek]

oj, Julcia - jest atmosfera jakiegos dramatu w życiu peelki, jakiejś straty, czegoś co było, i gwałtownie się skończyło. Szkoda, ale może jednak nauka z niej wyciagnięta, będzie z pożytkiem?

uśmiechy posyłam liczne...
Ewa

[Julka]

Aniu, Aniu
jak Ty pięknie umiesz pocieszać
Wiem to wszystko, wiem, wiem,
ale jestem nieodgadnięta przez Ciebie.
Tylko często słyszę to co mowisz,
oczy, uśmiech, ale moja szata graficzna jest zakodowana.
Jak miło Cię gościć, nawet w dzień pochmurny wpada do mnie słońce.
Dziekuję

Lilianko

pod ciężarem pogrzebane tkwią nadzieje

Leo

No waśnie, taka forma raczej sprawia mi trudności, bo jestem słabeuszem w metaforach
ale jak Ty pochwalisz, to , że jest dobrze

Miluś kochana

dobrze to odgadnęłaś, tak właśnie to widzę, ten deszcz tylko peelce
pada wciaż pod nogi, bo to taki jest deszcz
Zmieniłam na skośny, musi wystarczyć

Ewuniu

serdeczne dzieki za wizytę, bardzo mi miło

[Ania ayalen]

nie pocieszam Cie. Mowie o energii ktora emanujesz, moze nieswiadomie. Jest jasna i.ciepla, wbrew slowom.

[Julka]

An

[skaranie boskie]

No i proszę - jeszcze lepiej...
Widać dziś zacząłem od najsłabszego, bo trafam na coraz lepsze twoje wiersze, Julko.
A na smutki i nadzieje zacytuję Ci Szwejka.
Jeszcze nigdy tak nie było, żeby jakoś nie było.