Rozstaje

[Julka]

Rozstaje

Czas szaleje w swoim pędzie,
więc za szczęściem wznawiam pogoń,
tam, gdzie nie jest tak jak wszędzie;
- alochtona ruszam drogą.

Gdzieś być może jest kraina,
gdzie inaczej żyć się daje.
Czasem wierzyć w to zaczynam
i podążam na rozstaje.

Za i przeciw - dzielę, mnożę;
wątpliwości znów się rodzą,
że być może jeszcze gorzej,
skoro inni tam nie chodzą.

Bo gdy coś wywęszą ludzie,
to się już docisnąć sztuka.
Lepiej trwać przy swoim trudzie,
albo - umieć szczęścia szukać.

[Ania ayalen]

w sobie Julu, w sobie. Ono jest i czeka cichutko az je uslyszymy. Postukuje , ludzie mowia ze to bicie serca. A ono stuka do drzwi, chce byc z nami. Nic na zewnatrz nie znajdziemy jesli w nas tego nie ma.

[Ewa Włodek]

ech, Julcia, jak to drzewiej mawiano: wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma...Ale szczęście - nosimy w sobie, to tylko kwestia, kiedy się objawi i co je uwolni...
Miło Cię było poczytać...

pozdrawiam ciepło...
Ewa

[skaranie boskie]

Tu już lepiej...
Widać wiersze egzystencjalne wychodzą Ci lepiej, niż geologiczne.
I może takich się trzymaj?

[Miladora]

Tu już lepiej...

Zgadzam się.

Z małą sugestią:
- znów się wątpliwości rodzą - masz po 8 zgłosek w wersach, z podziałem 4/4. A tu nie, więc jest inna melodia.
Ale wystarczy zmienić szyk na:
- wątpliwości / znów się rodzą

Miłego

[Leon Gutner]

Widać wiersze egzystencjalne wychodzą Ci lepiej, niż geologiczne.

Zdecydowanie lepiej .
I w krótkich wersjach zdaje się też ci dużo lepiej Juleczko .
Powinnaś czuć się dobrze w tym pędzie .

Z uszanowaniem L.G.

[coobus]

Gdzieś być może jest kraina,

ostatnio kilkakrotnie ten temat wracał, w moim wierszu też, przyznaję, jest w nas jakaś tęsknota za innym światem, nie do końca wyobrażonym, opisanym, lepszym, ale innym. To niekoniecznie malkontenctwo, raczej bardzo ludzkie i niewyszukane oczekiwania. Nazwijmy ją Krainą NigdyNigdy.
Dotarłaś do mojej wyobraźni, ładnymi słowami

[Julka]

Aniu

Nie wychodzi mi godzenie się z Twoim optymizmem, ani, ani.
Mam całkiem inny świat do dyspozycji, inaczej świeci nad nim słońce
i przeważnie są tylko dwie pory roku

Ewuniu

Jak wyżej
Dziękuję za odwiecznie mądre słowa, słowa, słowa...

skaranie

Ja akurat piszę wiersze na przeróżne tematy
i pisanie tylko o jednej dziedzinie życia,
byłoby dla mnie jak dla psa kaganiec.

Miluś

Ty perfekcyjnie przywiązujesz wagę do brzmienia,
ja nie jestem muzykalna, ale przywiązuję wagę
przy ustawianiu wyrazów do wyeksponowania na pierwsze miejsce
ważniejszego dla sensu i treści wyrazu.

Za i przeciw - dzielę, mnożę;
znów się wątpliwości rodzą, / wątpliwości znów się rodzą/
że być może jeszcze gorzej.
skoro inni tam nie chodzą.

Wydaje mi się ważniejsze /znów/jakby miało podkreślić, że kiedyś już tak było.
Ale znasz się lepiej, można poprawić.

Leo

W krótkich wersach nie mam żadnego pola do popisu,
wydają mi się rymowankami, jakie potrafi pisać każdy.
Wolę się mierzyć z sonetami, trzynastkami, dwunastkami, bo to już jest wyższa szkoła jazdy. Ośmiozgłoskowe łatwo się pisze, ale to wiersze do bagatelnej treści.
Nie każdy temat lubi takie wierszyki.
I choć czasem gorzej mi wyjdzie trudny temat w dłuższych wersach, to i tak daje mi więcej radości niż udana rymowanka

coobus

Pięknie piszesz nie tylko wiersze, ale i komentarze,
- to dla Ciebie w podzięce.

Opowiedziałam wszem i wobec
Serdecznie dziękuję wszystkim i każdemu z osobna.

[Leon Gutner]

W krótkich wersach nie mam żadnego pola do popisu,
wydają mi się rymowankami, jakie potrafi pisać każdy.

Nic bardziej mylnego Juleczko .
Te - jak je nazywasz - rymowanki to wcale nie jest łatwa sprawa .
Jest prawdziwą sztuką nadać sens i opowiedzieć wiele w takiej formie .


Ale oczywiście rozumiem że ty szukasz swojej własnej drogi .

Z uszanowaniem L.G.

[Julka]

Leo

Piszę rożne wiersze i wiem jakie mnie się trudniej pisze,
ale że każdy ma do czego innego predyspozycje.
Bardzo dziękuję, że piszesz mi komentarze ,
a robisz to w eleganckim stylu.