Opuszczone lekcje dobrego wychowania

[Marcin Sztelak]

Trzymam jej podarte pończochy pod poduszką,
taki symbol utraconego. Na szczęście znak krzyża
mamy w genach. To i tak nadmiar rozgrzeszenia,
jak na nasze spocone członki.

Instynkt wiedzie mnie krzywą drogą, niekoniecznie
samozachowawczy. W przerwach między łóżkiem
a podłogą nieporadnie składam zdania, popijając
najtańszą z małmazji.

Nawet jeśli jutro było wczoraj, lub coś koło tego,
to czuję, w przeciwieństwie do natchnionych moralistów,
dotyk jedwabiu na nieogolonych policzkach.

[Arti]

w pierwszym wersie dałbym inny szyk
w drugim przeszkadza mi "taki symbol utraconego"

podoba mi się to trzymanie pończoch, zwłaszcza w perspektywie świetnej puenty.

Pozdr.

[Miladora]

Zgadzam się z Artim, Wierszuś.

- Trzymam pod poduszką jej podarte pończochy/Pod poduszką trzymam jej podarte pończochy.
- taki/to i tak - "taki" do kosza.

Nawet jeśli jutro było wczoraj

Dobrze to rozumiem, też się tym kiedyś posłużyłam.

Buźka za dobry wiersz