Rasowy Polak

[Hosanna]

Ja bym była za łączeniem strategii widzenia zła i dobra. Dobra tego prawdziwego i w realu a nie poematach fantazji trzeba szukać by mieć SIŁĘ. Dobro jest jakby .. pokarmem. a zło też trzeba widzieć żeby w nie nie włazić bo właśnie ono upodli nas i odczłowieczy upokorzy omami i siłę odbierze.
Jestem za równowagą
Każda jednostronność wcześniej czy później wywoła skoliozę i jej konsekwencje

Myślę ze silny tego nie widzą bo .. walczą

ja na stratę sił sobie pozwolić nie mogę bo mam jej za mało Glo

[lczerwosz]

Ja bym nie dał tytułu "Polak", bo - słusznie - wielu mogłoby się obrazić. Są Polacy opisywani w wierszu, ale i wielu, wielu, którzy nie mają nic wspólnego z tymi obrazami

No to co, że nie wszyscy są tacy, z jakich szydzi autor, tym lepiej. Jeśliby byli gorsi jeszcze , może by się i obrazili, ale, jeśli są lepsi, wątpię, aby ich ubodło. W końcu godzimy się jednak, bo nie mamy innego wyjścia, że na świecie funkcjonują negatywne stereotypy, po trosze zapracowaliśmy na nie. Nie pójdę się bić z każdym, kto wypowiada się negatywnie o Polakach. Owszem, na te bardziej drastyczne i nieprawdziwe oskarżenia trzeba twardo odpowiadać, jak polskie obozy. Ale tu rząd się nie popisuje zbytnią gorliwością.
Aby skorzystać z krytyki, trzeba umieć przynajmniej jej wysłuchać. Może czasem potrzeba pokory, aby wyciągnąć pozytywne wnioski, coś poprawić. A nie od razu krzyczeć, że jesteśmy wspaniali i nas tu obrażają. Popatrzcie państwo na to tak właśnie.

[Hosanna]

Pisze to w odpowiedzi na uwagi GLO :

Ja nie mam na myśli poezji relaksacyjnej (ubawiła mnie ta nazwa bo i ja pewną grupę poezji nazywam pobłażliwie relaksacyjną ).
Zgadzasz się zapewne ze nie każda pozytywna poezja jest relaksacyjna...
(a może każda?)
(droczę się - nie jesteś aż taką pesymistką)
więc skoro nie każda pozytywna poezja jest relaksacyjna to ja lubię
pozytywną
NIE relaksacyjną
realistyczną
twardo związaną z rzeczywistością
jak każda .. prawdziwa miłość ...

Walczyć zaś można JEDYNIE samemu wiodąc żywota najpiękniejszego jaki w danych warunkach umiemy
kwiat jest kwiatem w podzięce
człowiek - człowiekiem

kocham ludzi Glo
a czasem ich nienawidzę


Dodano -- 23 lut 2013, 0:34 --

krucze gadam do humanistki a ja tu piszę ... czekaj czekaj ...to będzie ... "samemu wiodąc żywot chyba a nie żywota ... ach Ci puryści ...jam trochę niechlujna w rozwianych szatach wybaczcie

kurczęcia też nie powinno być ????


(nie wiem )

komentarz był do ewentualnych czytających ale i do Ciebie też się uśmiecham Glo

Dodano -- 23 lut 2013, 0:35 --

przepraszam - czasem się wygłupiam bo to bardzo przyjemne a potem myślę czy .. wypada .. przecież chcę być postrzegana jako osoba łagodna a wcale nie wiem czy jestem

[niepozorny]

niepozorny - ale wiersz jest zatytułowany jednoznacznie. Więc dotyczy wszystkich Polaków, przynajmniej według ich interpretacji. Mają prawo przecież po tytule dojść do wniosku, że piszesz o wszystkich Polakach. Tytułem zamknąłeś nas wszystkich w jednej "zagrodzie". Prawda o sobie i wielu innych, jeśli spojrzeć na tytuł, dla wielu będzie oznaczać nic innego, jak twoją definicje całego narodu polskiego.

Nie sądzisz, że to chyba nadinterpretacja? Są wśród nas germano - i ruso-file i mają pewnie po temu subiektywne racje, ale rzeczywistości nie da się zakłamać. Kto ma władzę - ten dyktuje warunki. I ta władza z tego nie zrezygnuje, mimo iż jakiś obywatel myśli i czuje inaczej. Niemiec i Rusek to właśnie władza. Ciągle sie zastanawiam, dlaczego tych kilka uwag zrodziło tyle negatywnych skojarzeń w komentarzach? Przecież w puencie jest przeciwwaga. Pozdrawiam serdecznie.

[lczerwosz]

Hosanna - siebie wyszydzać? Nie widzi Pani zagrożenia?

A ja nie rozumiem tego komentarza. Z kogóż najlepiej szydzić - z siebie. To jest bezpiecznie. Zagrożenia nie ma, to, że ktoś przytaknie, powie masz rację, że z siebie szydzisz, boś właśnie taki, to nie jest realne zagrożenie, gdyż nie ma opozycji. By była, gdyby brali szydzącego z siebie w obronę, że nie jest tak z nim źle.
To pewien trick jest taki, wtedy zaczynają główkować, kogo on miał na myśli. Formalnie - mówię o sobie, a faktycznie o tych, którzy się oburzą.

[Hosanna]

do głowy nie przyszło ze SĄ ludzie którzy w szydzeniu z siebie widzą zagrożenie. O co chodzi - czemu potrafią szydzić z innych ludzi a z siebie nie ? to brak podstawowej symetrii wyrównaniu której opiera się większość udanych i nieudanych morderstw .
Bez harmonii w swoim społeczeństwie drapieżników

nie mamy szans

ani świat który zdominowaliśmy

[niepozorny]

A ja nie rozumiem tego komentarza. Z kogóż najlepiej szydzić - z siebie. To jest bezpiecznie. Zagrożenia nie ma, to, że ktoś przytaknie, powie masz rację, że z siebie szydzisz, boś właśnie taki, to nie jest realne zagrożenie, gdyż nie ma opozycji. By była, gdyby brali szydzącego z siebie w obronę, że nie jest tak z nim źle.
To pewien trick jest taki, wtedy zaczynają główkować, kogo on miał na myśli. Formalnie - mówię o sobie, a faktycznie o tych, którzy się oburzą.

Szydzić, czyli wyśmiewać się z kogoś, drwić, odnosić z pogardą. Myślę że nic takiego w wierszu nie ma, stąd moje zdziwienie. Ocenić Polaka w wierszu trudno, mając na uwadze wiersz W.Bełzy. Moja, raczej spntaniczna refleksja, wynikła z faktu, że rosną jak grzyby po deszczu diagnozy o istniejących zagrożeniach, zamiast szukać praktycznych rozwiązań. Jesteśmy jacy jesteśmy i trzeba szukać wspólnych celów, wypracowując najskuteczniejsze sposoby obrony, bez popadania w niewiarę, we własne możliwości. Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Niepozorny...

Ciągle sie zastanawiam, dlaczego tych kilka uwag zrodziło tyle negatywnych skojarzeń w komentarzach?

Zasada stołu i nożyc?

Jesteśmy, jacy jesteśmy. Może gdybyś każdemu z osobna powiedział - ty taki i owaki, byłoby łatwiej przyjąć. Mimo wszystko. Generalizując, podciągasz ludzi pod pewną kategorię na zasadzie urawniłowki.
Skądinąd przecież powinniśmy mieć dystans. Tworzymy wspólnotę, której obraz w jakiś sposób krystalizuje się w umyśle Autora. Obecna sytuacja polityczna jest rezultatem działania narodu - suwerena, a nie kilku osób, które teraz może i pałają oburzeniem... Choć w tytule warto zaznaczyć, że refleksja to pochodna jakiejś średniej arytmetycznej. Może "Polak" wziąć w cudzysłów? Zaznaczyć tym samym, że chodzi albo o stereotyp, albo o wypadkową różnych tendencji - choć bilans wcale nie wychodzi na zero.

Hosanno, masz sporo racji. Ja chyba weszłam w fazę sturm und drang, chciałabym, aby moja pisanina do czegoś się przydała. Ale nie do lulania dzieci przed snem. Poezja bardzo straciła na wartości. Zmieniła się w chałturę, pisaninę o dupie Maryni, pseudolirykę wsobną, w apoteozę wszelakich nałogów, świadectwo alienacji, teen-blogowe smuty i skansen. Brakuje jej mocnego, dobitnego celu, drogowskazu. Stąd staje się jakby skarlała, sprowadzona do miana hobby wariata, ewentualnie rozrywki dla portalowych yntelektualystów. Chciałam, próbuję ją zrehabilitować, przywrócić jej autorytet, ważną rolę - kreowania ludzi myślących.

Czas pokaże, na ile to ma sens...

Pozdrawiam,


Glo.

[Hosanna]

niepozorny to ogólna impresja po kliku wierszach - może niedokładna ale w tym kierunku że strasznie mało pozytywów rozpoznajesz i mało co Cie cieszy. jak mnie życie mało cieszy ( a jako stara depreśnica wiem o czym mówię) to dotykam poręczy, patrze na ptaki, czuję świeże powietrze w płucach, otwieram się na Dobre i ... ono przychodzi. Ono już jest .. tylko ja muszę na nie oczy otworzyć. Złudzenia?
Wszystko co widzimy i czujemy jest jakąś protezą zrozumienia

Wrócę jeszcze raz do Twoich wierszy
takie komentarze jednak jakoś ... przybliżają (mnie)
Wtedy trochę głębiej się wchodzi

Glo choć czuję że jestem z nieco innego obozu ogólnego (co nie musi mieć wpływu na moje sympatie) - muszę przyznać Ci całkowita rację w sprawie roli poezji.
{Poezja powinna oferować wartości, pomagać je odkrywać innym, uwielbiać te wartości we własnym życiu z czystego hedonizmu
Dobro jest dobre i nie ma nic lepszego od Dobra. To pojęcie specjalnie stworzono aby zgrupować w jednym to co życiodajne i szlachetne). Już w Antygonie Sofokles chciał w szeregi dobra zakraść wątpliwości ścierając na na scenie interesy różnych miłości.
A tymczasem miłość jest jedna
Totalnie niepodzielna
Oddasz dziecko co chce je przepołowić by wygrać spór przed Salomonem
Prawda i miłość ja jednością
choć inaczej kochają mordercę a inaczej ofiarę

Jeśli poezja pokaże tylko gorycz któż weźmie ja do ust poza zgorzkniałymi
a jeśli będzie tylko słodka i otumaniająca cóż uda się jej stworzyć
Tak poezja musi uczestniczyć w tworzeniu i transmisji wartości
Ale najpierw trzeba je stworzyć.

Próbuje i buduję
Każde słowo ma znaczenie i szukam jego potwierdzenia w skutkach w moim własnym życiu
Nawet jeśli się w moich drobnych odkryciach powtarzam (można sto razy odkrywać Amerykę) to czasem trzeba sobie powtarzać co jest Dobre- żeby tego nie stracić z oczu

Ok rozgadałam się , idę spać , pozdrawiam wszystkich a szczególnie autora wiersza niepozornego i intrygującą Glo

[niepozorny]

Hosanna - pięknie dziękuję za pozdrowienia wymiane opinii.