krótki wiersz o miłości

[Pier]

poeta trochę jest człowiekiem
a człowiek bywa romantykiem
syna zabiera nad tę rzekę
gdzie kiedyś wszystko było dzikie

mówi mu o tym prosto z mostu
ucząc patyczki równo pływać
jak im pachniało wszystko wiosną
chociaż już prawie była zima

jak cieszył mamę każdy spacer
na cztery ręce i dwie rączki
na wiatr szeptała ty wariacie
nie pozwól nam się nigdy skończyć

nie pozwól rozstać zgubić spalić
nie pozwól życiu nas połamać
a synek pyta zza oddali
tato a gdzie jest moja mama

poeta nigdy nie dorasta
człowiek niech będzie więc człowiekiem
i wyjechali z tego miasta
i już nie chodzą nad tę rzekę

[P.A.R.]

jak im pachiało wszystko wiosną

pachniało ...
potrafisz zainteresować, a to nie takie proste
niebanalne rymy, życiowa treść
poetyka nie całkiem moja
ale mimo wszytko popłynąłem...
tak trzymaj

[skaranie boskie]

I małpie się spodobała ta poetyka.
Z małym wyjątkiem.

syna zabiera nad tą rzekę

A może jednak nad tę rzekę?
Ten sam zaimek występuje raz jeszcze w identycznej formie.
Mogę się mylić, mam nadzieję, że trafią tu również językoznawcy.

Może jeszcze słówko dla uzasadnienia podobania się.

każdy spacer
na cztery ręce i dwie rączki

Majstersztyk!

[Miladora]

A może jednak nad tę rzekę?

Nad "tę rzekę".

A przy okazji, Pier:

- poeta trochę jest człowiekiem - trochę?
To już lepiej brzmi - "poeta zwykle jest człowiekiem"

- mówi mu o tym prosto z mostu
ucząc patyczki prosto pływać - usuń to powtórzenie. A tak w ogóle można nauczyć patyczki, by prosto pływały, czy też uczy się raczej syna, jak ma zrobić, żeby jego patyczki pływały prosto?

- a synek pyta zza oddali - niezręczne to "zza oddali" - gdzieś z oddali?

- i wyjechali z tego miasta - "tego" bym zmieniła, bo nie wiadomo "jakiego", a poza tym nie gromadź niepotrzebnie zaimków.
i już nie chodzą nad tą rzekę - tę

A poza tym PAR ma rację - życiowy wiersz.

Miłego

[Pier]

z tym powtórzeniem racja nad racjami, z tym "tę" rzekę takowoż z tym uczeniem syna nie bardzo się zgadzam... poezja pozwala na małe skróty myślowe i tu jej piękno także
podziękowanie za poczytanie..
aaaa zza oddali to nie to samo co z oddali... to troszkę dalej.... troszkę inaczej

[Miladora]

aaaa zza oddali to nie to samo co z oddali...

"Zza oddali" jest niegramatyczne.
Nie ma bowiem czegoś takiego jak "oddal", gdzie można zza niej, jak "zza płotu" coś zobaczyć.
"Z oddali" mówi o odległości.
A więc "z (pewnej) odległości", a nie "zza odległości".

[skaranie boskie]

Chyba faktycznie lepiej zabrzmiałoby "gdzieś z oddali".

[Pier]

e tam... nikt mi nie zabierze mojej zza oddali i już! możecie psioczyć wyzywać i gramatyzować... możecie mnie Miodkiem straszyć i ... nic.... zza oddali zostanie ze mną zawsze

[skaranie boskie]

możecie mnie Miodkiem

A możemy profesorem Bralczykiem?
Pan prof. Miodek jest przesłodki i wszystkie omyłki wybacza, jako przejaw przeobrażeń językowych. Nijak więc Cię nim straszyć...

[Miladora]

zza oddali zostanie ze mną zawsze

Ależ proszę bardzo.
Weź tylko pod uwagę, że dla słowotwórstwa musi istnieć logiczne uzasadnienie. Nie tworzy się pojęć bez pojęcia, bo zawsze będą brzmieć nie tak.
Poza tym nie mogą się kłócić z gramatyką czy stylistyką.
W tym przypadku każdy, kto ma jakie takie wyczucie, nie weźmie tego za licentia poetica, tylko za nieznajomość mowy ojczystej.