Otwarte złamanie

[Alek Osiński]

W okresie próbnych lotów, niebo wypełnia
drobna, nieczytelna czcionka; pasterz śpi
spokojny o zaginioną owcę; odpada
konieczność pokonywania przestrzeni
za wszelką cenę.

Najgorsze rozgrywa się na oczach kamer;
kreacja i rozgłos – póki podniecają przy
włączonej pętli; nie zgadłeś słowa -
wisielec uśmiecha się z kolorowego
obrazka. Kalki i kalki.

To, co można powiedzieć
nie tym razem.


*
Warto potraktować poważnie - dobrodziejstwo
doliczonego czasu, powtórki na życzenie;
nie trzeba zielonego stolika ani kompletu
figur. Rów z wapnem pnie się dookoła świata.
Nawet dzieci to wiedzą; w szambie
plastikowej beczce


wszystko w porządku: poziom akceptacji
długość lontów. Robota pali się w rękach
jak sandałowy różaniec, przyjemny gadżet
do tańca, więc po co
zabijać klina;

w drodze do domu
z najwyższych gałęzi
zrywa się wiatr.

[Hosanna]

próbowałam zrozumieć
dziś już dla mnie za późno ale wrócę
posłuchać mądrości dzieci z beczki
i historii wiatru

[em_]

Byłam i czytałam
i nie zawiodłam się

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Mm... długi . Fajnie . Zobaczymy, jak udany.

"konieczność pokonywania przestrzeni
za wszelką cenę. " Fajnie zapisane. Podoba mi się . Jednak wyżej układ wersów jest, jak dla mnie, trochę chaotyczny. Później też.

Ale każdy robi to inaczej . Ogólnie podoba mi się pomysł. Wykonanie ciekawe.

[anastazja]

wszystko w porządku: poziom akceptacji
długość lontów. Robota pali się w rękach
jak sandałowy różaniec, przyjemny gadżet
do tańca, więc po co
zabijać klina;

Świetna strofka, ...wszystko w porządku... otóż to.

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

otwarte złamanie - paskudna sprawa, bo i boli, i zachodu wymaga, i nie wiadomo, czym się summa summarum zakończy - pełną sprawnością, czy jakąs formą niseprawności? I to samo w życiu, w skali mikro, czyli w zyciu pojedynczego czlowiek, a i w skali makro - czyli wszystkich ludzi. Sami czynią różne nie przemyślane różności, a później - mają, co mają...Tak sobie dumałam, Alku, przy lekturze...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[iTuiTam]

Bardzo trudno komentować Twoje wiersze, Alku, bo wiele się w nich dzieje. Takie mini-nowelki, w których obraz pociąga za sobą kolejny i myśli meandrują w różne strony.

Jak zwykle, dobrze się czytało.
Najbardziej spodobała mi się pierwsza strofa z nieczytelną czcionką. ---- 'Na początku było słowo...'

serdecznie
iTuiTam

[Hosanna]

Widzę tu historię Ikara który przeżył upadek choć z otwartym złamaniem
ma teraz doliczony ekstra czas
tym razem mu się upiekło
najgorsze ma za sobą
obecność kamer podczas spadania

Ikar dostrzega zlekceważony wcześniej rów z wapnem który otacza świat
skrzywdzeni znali go od urodzenia
ale On jest z elity
dopiero teraz widzi

media wszystko kontrolują
poziom akceptacji zdarzenia
facebook - ok
długość lontów brygada antyterrorystyczna - ok
wybuchy są wszak nieuniknione
stany zapalne cześć istnienia

gdzie Ikar postanawia iść po bolesnym wylądowaniu
czy znów ciągnie go w niebo
nie
wraca do domu

choć wracając z pewnym lekiem dostrzega wiatr w najwyższych wierzchołkach
ten wiatr który miał go wynieść na wyżyny sławy
ten wiatr który go strącił


**** albo to jest wiersz o katastrofie Smoleńskiej i wtedy jeszcze mniej rozumiem

Pozdrawiam

[semiramida]

Rewelacja :))) semi.

[Alek Osiński]

albo to jest wiersz o katastrofie Smoleńskiej i wtedy jeszcze mniej rozumiem

Tekst z założenia jest głównie o zbrodniach celebrowanych w mediach, oczywiście to tylko
warstwa świadoma; co przekazuje podświadomość, to inna para kaloszy, nie mniej ważna,
dlatego każdy odczyt jest oczywiście uprawniony. W każdym razie nie miałem na pewno
na myśli "Smoleńska"...

Dziękuję za komentarze i Pozdrawiam