Fabryka

[misza]

Jeden filar tu został. Bez dachu nad głową,
pośród gruzu i chwastów, poszarpanej blachy,
- pochylił się, bo prosto stać już nie potrafi.
Zamyślony nad czasem, istnieniem i sobą.

Rude cegły zrośnięte z grudami betonu
wyzierają spod łachów obumarłych łodyg.
Dzieła, które wiatr z deszczem nieustannie tworzy
- okrył płaszczem zarośli, rzeźbiąc po kryjomu.

W środku hali, bajoro – zmętniałe, zatrute;
pod ścianami rdzewieją trupy starych maszyn.
Czarny napis na murze ciągle jeszcze straszy
i zdziczały żywopłot opleciony drutem.

Na bezludnym pustkowiu ptaki wiją gniazda,
zwinna kuna poluje, w górze krąży kania.
I tylko słup - skrzywiony jak znak zapytania,
będzie stał i rozmyślał. Spokoju nie zazna.

[Leon Gutner]

Po raz trzeci - post industrialnie

Z ukłonami L.G.

[misza]

Tylko nie strasz już Żarnowcem
Pozdrowionka

[Ewa Włodek]

no, i takie obrazy są, Miszko, są, szkoda, bo gdyby nie zamknięta i zrujnowana - ludzie mieliby pracę, a tak - szkoda gadać...Maja w sobie to, co opisales - ruinę...

pozdrawiam najserdeczniej...
Ewa

[misza]

Ewo

Spojrzałaś na to z jeszcze innej strony.
Prawda. Ludzie, którzy kiedyś tam pracowali,
sami mają teraz w sercu ruinę

[skaranie boskie]

A ja bym w przedostatnim wersie dokonał małej roszady.
I słup tylko - spowoduje wyprostowanie rytmu.