W serce zapuka

[Julka]

W serce zapuka

Zapomniana przez zmiennych ludzi,
gdzie wiatr dymem Kaina miecie,
czekam, aż mnie z martwych obudzi
wiosna, siejąc kwiaty po świecie.

Może w smutne serce zapuka,
wiatrem muśnie, rozchmurzy czoło.
Wiosną łatwiej szczęścia się szuka,
wszędzie zieleń - kolor spokoju.

Gdy samotne godziny zliczam
albo bezsens w garści mnie trzyma -
polem, lasem mknie tajemnicza;
szepcze - porzuć nieładny grymas.

Wtedy usta same się śmieją.
Oczy patrzą na świat inaczej.
W każdy ranek wstaję z nadzieją
może i ja też coś tu znaczę.

[Ewa Włodek]

Wtedy usta same się śmieją.
Oczy patrzą na świat inaczej.
W każdy ranek wstaję z nadzieją,
że i ja tu tak wiele znaczę.

ooo, to ładne i optymistyczne, Julcia! I niech tak trzyma peelka, bo każdy znaczy - wiele, a im przyjaźniej jest nastawiony do siebie - tym lepiej...

moc ciepła posyłam...
Ewa

[Leon Gutner]

Ech wiosny wiosny się Leonowi chce .
Dobrze poczytać w oczekiwaniu .

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Już coraz bliżej, Juleczko.

Ładnie wyrażone myśli, ale jeżeli mogę, to coś jeszcze zasugeruję.

- gdzie wiatr dymem Kaina miecie, - tu rytm wymusza czytanie "Ka-i-na", co niezbyt dobrze brzmi.
Dałabym:
- Zapomniana przez zmiennych ludzi,
gdzieś, gdzie Kaina wiatr dymem miecie, - wtedy także są bardziej spójne te wersy.

- wiatrem muśnie, rozchmurzy czoło.
Wiosną łatwiej szczęścia się szuka,
bo zielony kolor wokoło. - ciekawszym rymem byłoby "czoło/kolor".
Na przykład:
- wiatrem muśnie, rozchmurzy czoło.
Wiosną łatwiej szczęścia się szuka,
bo zielony jaśnieje kolor.

- Gdy samotne godziny zliczam, - bez przecinka
- polem(,) lasem mknie tajemnicza;

- szepcze - porzuć ten brzydki grymas. - "brzydki" brzmi brzydko.
Może - "szepcze - porzuć w końcu ten grymas"?

- że i ja tu tak wiele znaczę. - "tutak" wychodzi, a można tego uniknąć:
- Wtedy usta same się śmieją.
Oczy patrzą na świat inaczej.
W każdy ranek wstaję z nadzieją,
że tak wiele i ja tu znaczę.

No to byle do wiosny.

[P.A.R.]

Miladora wie gdy pora
na komenty
a więc wspomnę nic tu po mnie
gdy już wentyl


lekko puścił...

[Julka]

PAR

A przecie możesz coś rzeknąć, niekoniecznie dobrego,
jestem przyzwyczajona do ek
Dziękuję że czasem wpdasz w odwiedziny

Dodano -- 26 lut 2013, 12:28 --

Mili

się chyba co nieco zmieniło

[anastazja]

Radośnie i z nadzieją na jutro, miło.

Pozdrawiam

[Julka]

Miluś

Jest zmienione
buziak

Nasteczko

Wiosna idzie radość niesie
wena tańczy w polu, w lesie
chociaż jej nie widać jeszcze
topi śnieg cieplejszym deszczem
i poetom miesza w głowie
jak najpiękniej snuć opowieść
Dzięki

[Miladora]

się chyba co nieco zmieniło

Trudno - znowu się zabawię w rybę-piłę.

Dwa wersy, Julcia.

- gdzie wiatr dymem Kaina miecie, - gdzie wiatr dymem "Kajna" miecie - masz 8 zgłosek, a nie 9.
Dodaj jedną - coś w tym sensie, jak to sugerowałam w poprzednim komentarzu, albo inaczej:
- Zapomniana przez zmiennych ludzi
tam, gdzie dymem wiatr Kaina miecie, - i masz 9.

- może i ja też coś tu znaczę. - karkołomne akcenty. Upłynniłabym:
- w każdy ranek wstaję z nadzieją,
że być może ja też coś znaczę. - trochę inaczej niż przedtem.

A teraz buziak.

[Julka]

Mili

Ten wiersz jest niesforny, jakby nie ustawić.
Metafory dopełniaczowe zawsze się gryzą.
A niech go do lamusa z nim
może pomyślę
dzięki