Nie mogę się doczekać

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Kolejny stary wiersz, który przeszedł przez obróbkę . Pomyślałem, że opublikuję. Tak sobie myślę, że być może publikuję trochę za często, przepraszam, jakby co . No, ale oto wiersz:

Noc.
Ziemię zalała trwoga.
Uderza patrzących w mrok
wyryty na oknach.
Widzą plejadę harcujących cieni
na scenie rozświetlonej blaskiem.

Wolę oglądać kwiaty malowane tęczą,
drzewa, która sadzą życie.
Karmiące pola, pojące strumienie.
Ptasi trel, co jest kluczem do serc.
Usta skłonne do uśmiechu,
Czekam dnia.
Słońce barwi serce, nie boję się mroku.

[Hosanna]

w tych słowach "nie boję się mroku" jest wyzwanie

jestem nakarmiony światłem
gotowy przetrwać ciemność


bardzo często słowa nie boje się
znaczą boję się lecz jestem gotowy

w tym wierszu to pięknie widać

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Przede wszystkim dziękuję za ekspresową odpowiedź . Szybki konkret, to lubię .

Ta opinia bardzo mnie pokrzepiła, dziękuję . Twoja interpretacja jest bardzo fajna

[Hosanna]

miło dodam tak przy okazji ze podoba mi się fragment

o
uderzaniu patrzących w mrok
wyryty na oknach

zdumiewa mnie pomysł uderzania kogoś w mrok (w jego oknach)

ludzka (Twoja) wyobraźnia jest czasem naprawdę niesamowita

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Sądzę, że kiedy ktoś boi/bał się, ciemności, to mrok może go uderzać. Zwłaszcza, gdy następuje nagle. Pobudza strach wewnątrz nas, ale rani też ciało, bo mogą występować dreszcze, pot, spływający strugami...
Aż Fobii przed ciemnością nie miałem, ale, fakt faktem, bałem się w dzieciństwie.

Stąd taki układ słów w tym fragmencie. Pomyślałem, że dobrze opisze emocje.

Dzięki jeszcze raz i pozdrawiam