Wiosna w Elvendomie

[Gloinnen]

Zielony szyfon przywdział las, zwiewne koronki słońce plecie,
na szklanej lirze wietrzyk gra koncert omamień i uniesień.
Śmiech to bez śmiechu. Łza, nie-łza. Melodia płynie w ślad za echem.
I nagle - cisza. Bezruch. Stal. Odbicie bólu w chłodnym niebie.

Zabrakło ścieżek, startych w proch. Ciernistym gąszczem zarastają.
Tu jeszcze wczoraj tańczył ktoś. Dziś zmory krążą nad polaną.
Widmowa wiosna myli trop. Oddaje przeszłość lotnym piaskom.
Nie szukaj elfa w setkach strof. Zostaw. Nie wołaj. Pozwól zgasnąć.

Wymknął się chyłkiem z drogich miejsc. Na zawsze zniknął wśród listowia.
Kiedyś, po drodze zgubił sens. Własną więc winę prosi - prowadź!
Będzie tak długo jeszcze biegł, kara jest przecież nieskończona.
To jego ciemność. Nagi miecz jak dowód zbrodni ciąży w dłoniach.

Sceneria z idyllicznych snów. Złociste mgły wsiąkają w pamięć.
Świt zaróżowił płótno chmur, dotkliwy symbol wszystkich zranień.
Długa ekspiacja. Próżny trud. Cień klęka nad rozlanym światłem.
Smutek zatrzasnął bramę brzóz. Nikogo za nią już nie znajdziesz.



____________________
Glo.

[JSK]

http://www.osme-pietro.pl/post73268.html#p73268

[Maryla Stelmach]

zrobiło sie cieplej.

[JSK]

http://www.osme-pietro.pl/tradycyjne-fo ... t9285.html

[skaranie boskie]

Pięknie,... pięknie. Wiosna Wam jakieś figle płata, Waćpanno.
Taka tematyka raczej małpie nie leży. Już kiedyś pisywałaś o tych wszystkich strzygach, krasnoludkach itp. Myślałem, żeś wyrosła.
Warsztatowo doskonale, kilka świetnych metafor (najlepsza ta z rozlanym światłem), jednak we mnie nie wzbudził zachwytu. Chyba ze względu na tematykę. Nie kręcą mnie baśnie, zwłaszcza te nowoczesne.

[Gloinnen]

Temat sam wylazł i się narzucił, ze względu na inspirację, o której Jan był już łaskaw napomknąć. Baśniowa konwencja to jedynie sposób ujęcia tak naprawdę ludzkich treści. Zgodnie zresztą z prawdziwą, pierwotną funkcją przypisaną temu gatunkowi literackiemu (funkcja terapeutyczna, oswajanie lęków, pokazywanie mroków człowieczej duszy za pomocą ponadnaturalnych figur).
Nie, żebym jakoś rozpaczliwie musiała bronić wiersza. On tego zresztą nie potrzebuje. Wydawało mi się jednak, że romantyk z prawdziwego zdarzenia będzie umiał docenić w tekście to, co akurat romantyczną stylistykę mocno naznaczyło - baśniowość, elementy fantastyczne, mity (obecne przecież w wyobraźni ludowej)...

[skaranie boskie]

Ale tu nie ma nic o mitach, tu jest tolkienizm w najczystszej postaci.
Modne w ostatnich czasach pisanie bezsensownych baśni, umiejscowionych w nieokreślonych czasach, z absolutnie wymieszanymi realiami, napędzane marketingiem i przez to dobrze się sprzedające. O wartości literackiej całego gatunku można by długo dyskutować. Mnie się nie podoba, nudzi mnie i nijak do mnie nie trafia. Sorry, mam prawo do takiego zdania i zaznaczam, że jest ono bezgranicznie subiektywne.
I za to - zdecydowanie subiektywnie - się napiję!

[Gloinnen]

Tolkien nie wymyślił elfów. Istoty te pojawiły się już w mitologii germańskiej, a więc istnieją w kulturze niemal od przysłowiowego zarania dziejów, Tolkien jedynie podjął w swojej twórczości ten motyw i rozwinął go według własnej, autorskiej koncepcji. Która, nawiasem mówiąc, o wiele bardziej mi odpowiada, niż wizje infantylnych leśnych duszków.
Jeśli zaś chodzi o modę, obawiam się, ze wiersze o elfach są beznadziejnie niemodne. Natomiast cała historia, którą rozwijamy z Janem, ma swoje bardzo konkretne punkty odniesienia, dla których baśniowość jest jedynie teatralnym kostiumem. Co oczywiście nie ma dodać "wierszu" walorów literackich, jeśli ich obiektywnie nie posiada. Ja jednak subiektywnie, nieskromnie i niepokornie śmiem stwierdzić coś przeciwnego.

[skaranie boskie]

Ja nigdzie nie napisałem, że wiersz nie posiada walorów literackich i trzeba się podpierać pomysłami Tolkiena, żeby je uzyskać. Wręcz przeciwnie, napisałem, że warsztatowo doskonale. Jeszcze raz powtarzam, że nie podoba mi się tematyka, reszta zaś jest ok.
Na chwilę jeszcze pozostając przy elfach.
Nie kwestionuję ich mitycznego pochodzenia. I nic mi do nich. Są modne i wszyscy o nich dziś piszą. Albo prawie wszyscy. Moją awersję wzbudza raczej uparte trzymanie się schematu niby-baśni ze wspomnianego gatunku. Nawet nazwy miejsc muszą być zaczerpnięte z jedynie dziś słusznych baśni. N ie podoba mi się to i - nawet ubrane w najpiękniejszą formę - podobać się nie zacznie. To wszystko, co chciałem powiedzieć, zastrzegając, że to wyłącznie moje odczucie. Koniec, kropka.

[Gloinnen]

Ja nigdzie nie napisałem, że wiersz nie posiada walorów literackich

A ja też nigdzie tego Tobie nie zarzuciłam. Napisałam tylko, że baśń jest tłumaczeniem na język wyobraźni realnych problemów. Które są zrozumiałe na pewno dla uczestników wierszowanej polemiki. Jeśli ktoś jeszcze spoza wspomnianego grona znalazłby coś w tych wierszach dla siebie, byłoby miło.

Są modne i wszyscy o nich dziś piszą.

Poza naszą pogawędką z Janem na forum, jakoś nie zauważyłam wysypu elfich wierszy we współczesnej poezji. Chyba, że coś mi umknęło. Oświeć mnie, proszę.

Nawet nazwy miejsc muszą być zaczerpnięte z jedynie dziś słusznych baśni.

Nie wiedziałam, że elfy są/mogą być poprawne politycznie.