Zalążki. Późne pory dnia i roku

[Marcin Sztelak]

Nie ma miejsca w niebie, zbawieni spadają
jak ulęgałki. Twarzą na dół.

Dzwony pękają, spisek ludwisarzy i masonów,
ci ostatni wychynęli z kamienic
do rozbiórki.
Piwnic śmierdzących stęchlizną i ziemniakami,
których już nikt nie przyrządzi
saute.

Prasa podała najświeższe wiadomości, takie jak:
mam Madzi zafarbowała włosy; z ostatnie chwili:
Kryzys w branży producentów fosforyzujących
spinek.

W sklepie kolejka, a tu jak na złość zabrakło bilonu.
Nadchodzi noc, zdecydowanie bliższa ciału.
Koszule mokną na dworze.

Ona mu mówi: wieszczu, on zapisuje słowa.
Szelest kartek budzi stracha na wróble,
idzie wiosna.

Światło rozchodzi się falowo, lub korpuskularnie
– tego jeszcze nie ustalono ponad wszelką wątpliwość.
Titanic napełnia zbiorniki węgla, góra lodowa
już wypłynęła.

Nie ma miejsca w piekle, potępieni idą do raju.
Gębą do góry.

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Prasa podała najświeższe wiadomości, takie jak:

Tu mi coś nie pasuje. Jest jakby nadmiar słów, albo słowa są za długie.

– tego jeszcze nie ustalono ponad wszelką wątpliwość.

Tu też mi coś zgrzyta.

Ale poza tym wszystko gra jak trzeba