*** (rogaty księżyc)

[skaranie boskie]

Z cyklu notatki z podróży


Rogaty księżyc między morzami
przędzie tęsknotę,
otula srebrem to, co za nami –
przetyka złotem.
Zielone wzgórza blaskiem obłędnym,
aż po horyzont -
splecione ścieżki odbiera czerni,
wabi siurpryzą.

Aleją winnic, pachnącą nocą
wspina się zbocze,
nieznaną ciszą słowa się toczą -
kuszą półmrokiem.
Warkoczem ścieżek, jak powiew wiatru
błądzi muzyka,
chciałaby wybiec naprzeciw światu –
nieba dotykać…



Rogaty księżyc dyskretnie ziewnie
nad lampką wina.
Zasypia słodko - śni mu się pewnie
piękna dziewczyna.
Chcę o coś prosić, wiem – bzdury plotę.
Księżycu drogi!
Może i moją zgubną tęsknotę
weźmiesz na rogi?



Angri (IT)
15 luty 2013

skaranie boskie

[atoja]

zahipnotyzował Cię Skaranie ten rogaty księżyc
a mnie Twój wiersz

[Ewa Włodek]

no, masz Ci los, Skaranie, z tęsknotą na rogach księżyca! Kapitalny nastrój stworzyłeś...

pozdróweczki posyłam liczne...
Ewa

[Leon Gutner]

Dobrze ci Małpko z księżycem i tęsknotą .
Dobrze też z odczytem Leonowi .

Mam dziś doskonały portalowy wieczór.

Z uszanowaniem L.G.

[Tomek i Agatka]

Cudne, wspaniałe, brak słów,

przeczytałam z największą przyjemnością,

uwielbiam ponadto takie księżycowe historie,

i oczywiście zabieram do siebie, i mam dziwne wrażenie,

że to nie przypadek, dodawałam własnie grafikę z księżycem w filiżance

i uśmiechnęłam się od ucha do ucha, widząc ten wiersz. Wspaniały, a

jak cudnie się go czyta na głos, jestem zachwycona!

Pozdrawiam bardzo serdecznie

[Gloinnen]

Bardzo ładny, nastrojowy wiersz. Powrót do dobrej formy poetyckiej wielce mnie cieszy.


Glo.

[skaranie boskie]

Zahipnotyzowanej Atoi -

Ewo - za nastrój

Leonie, jesteś niezawodny. Takiego czytelnika powinien mi cały świat zazdrościć.


Tomku i Agatko!
Twój komentarz przewyższa wiersz o klasę.
Przyznam, że pisanie takich wymaga nie mniejszego talentu, niż wierszowanie.
Dziękuję.


Glo, twoja ocena cieszy najbardziej, bo wiem, że potrafisz spojrzeć krytycznym okiem.


Wszystkim moim Czytelnikom podziękowania i uśmiechy posyłam.
I nie omieszkam za wasze zdrówko.

A tak na marginesie.
Czy ktoś zauważył, że sierp księżyca, na mniejszych szerokościach geograficznych, jest skierowany rogami do góry?

[Nicol]

Pięknie i księżycowo więc jak nie poklaskać
I toast a potem jeszcze raz

[skaranie boskie]

Nicol, dzięki.
Zarówno za oklaski, jak i za wino.

[anastazja]

Aleją winnic, pachnącą nocą
wspina się zbocze,
nieznaną ciszą słowa się toczą -
kuszą półmrokiem.
Warkoczem ścieżek, jak powiew wiatru
błądzi muzyka,
chciałaby wybiec naprzeciw światu –
nieba dotykać…

ładny Skaranku, oj, ładny,