znowu zaspałem

[skaranie boskie]

do życia

ostatni tramwaj
zgubił drogę

pojadę
piechotą
w telewizji reklamowali wiosnę

[Alek Osiński]

jakby zostawić ostatni wers...to byłby imo wiersz

[skaranie boskie]

Nie lubię minimalizmu, gaduła jestem z natury.

[Gloinnen]

A ja uważam, że ten tramwaj ma tutaj znaczenie kluczowe.
Jutro napiszę dysertację o motywie tramwaju we współczesnej metaforyce...

[skaranie boskie]

Zapomniałem, jaka to była linia...

[Gloinnen]

Ale to na pewno był nocny zwany pożądaniem...

Jaki pojemny interpretacyjnie!

[Alek Osiński]

oj, chyba nie...zaspanie eliminuje pożądanie

[skaranie boskie]

No i co?
Mam napisać instrukcję obsługi?
Przecież to nie pralka, ani nie maszyna do szycia...
Zaspałem do życia - spóźniłem się. Tramwaj, nawet, jeśli zwał się pożądaniem, odjechał i nawet zgubił drogę. Szyny mu się wygły, albo rozjechały. Pozostał spacer. Mógł być przyjemny, bo podobno zawitała wiosna. Tak mówili w telewizorze, a to jedyna prawdziwa prawda. W domyśle, nieważne, że śnieg i lód (jadę piechotą - mniej na nogach, więcej na dupie).

Czy tak może być?

[Alek Osiński]

no dobra, tak się możesz tłumaczyć żonie...
mi chodziło o wiersz...

[jacek placek]

A wiesz skaranie, że to niegłupie jest? Coś ma w sobie ten tramwaj. Placek powiedział, że jak ktoś zaśpi do życia to ma problem z urodzeniem się na czas i potem musi zasuwać tramwajem. Tylko nie wiem czy do porodu czy jako motorniczy bo mi nie powiedział. Ale nam się ten krótki wierszyk podobna.