w stavanger

[Maryla Stelmach]

brukowane uliczki w stavanger prowadzą nas
do portu. nad starym miastem plejada hiad
plecie srebrne warkocze. odbija w twoich oczach
minioną epokę. świta.to miejsce zmienia ludzi - mówisz.
siadamy na ławce. ktoś zatrzymuje kadr.
po wodzie krążą zagubione światełka.
kiedy się dotykają woda ma przyśpieszony oddech.

po południu spacerujemy wśród kwiatów
herbaty.w oddali słychać dzwon katedry.
nad taflą wody mały orzeł próbuje wzbić się
ponad gniazdo. dotykasz mojego brzucha.
to cały nasz świat - szepczesz.

[anastazja]

siadamy na ławce. ktoś zatrzymuje kadr.
po wodzie krążą zagubione światełka.
kiedy się dotykają woda ma przyśpieszony oddech.

ta fraza jest bardzo oryginalna Marylko

po południu spacerujemy wśród kwiatów herbaty
oddychasz głęboko. w oddali słychać dzwon katedry.
nad taflą wody mały orzeł próbuje wzbić się
ponad gniazdo. dotykasz mojego brzucha. mówisz
- to cały nasz świat.

wyrzuciłabym wytłuszczone, powtarzasz oddech, jest wyżej.


piękna sielanka, a dotyk peelki brzucha z nadzieją, to jest cały świat.

Robi wrażenie

[411]

Sliczny obrazek.
Pelny milosci, równowagi i spokoju, jaki poznaje sie tylko po x przezytych wspólnych latach.
Ale zgodze sie tez z anastazja - bo jeszcze nam dojdzie do hiperwentylacji...

Milego, J.

[Maryla Stelmach]

Anastazjo, dziekuję. poprawiłąm.

411, dzięki. macie rację, że teraz lepiej.