Na serio i w przenośni

[Julka]

Na serio i w przenośni

Zakamarki pamięci rozjaśnia myślenie,
jakby poranne słońce zajrzało w zakątek
i zbudziło zdarzenia w zapomnieniu śpiące,
na przekór bufonadzie - w wysokiej ocenie.

U podnóża górzystej, pięknej okolicy,
rozsiadły się domostwa z ciosanego drzewa.
Kiedyś w cienistym lesie wiatr im pieśni śpiewał.
Ptaki dawały koncert niezrównany z niczym.

Dziś dostojni seniorzy nie wstydzą się twarzy,
choć przytłoczeni willą - ale nie we wszystkim,
gdy wciąż nienasycony - ten co o niej marzył...

A pod strzechą dziewczynka dalej się zachwyca
lalką z drewna, sukienką w czerwone różyczki.
Duchy domów nie mówią w czym tkwi tajemnica.

[Leon Gutner]

I ślicznie jest .
A dwie ostatnie - świetne .

Z uszanowaniem L.G.

[Nicol]

Tajemniczo i urokliwie Julik aż smaczniejsza po trzykroć przy Twoich strofkach

[Gloinnen]

Ładny sonet. Spodobało mi się zestawienie dzisiejszego blichtru, niewiele wartego, pustego, tandetnego - ze wspomnieniem dawnej solidności. Przeszłość jest niezniszczalna, drzemie w nas głęboko, nie zagłuszą jej i nie przytłoczą współczesne splendory. Należy pamiętać o korzeniach, o tym, co było ongiś piękne, o dawnych wzruszeniach. Tego nie da się ani wyprzeć, ani zniszczyć. Na szczęście. Wiersz nie tylko o tym, że tradycja opiera się przemijaniu. To w gruncie rzeczy wiersz o ludziach. Dla mnie pokazanie pewnego aspektu starości. Choć na pierwszy plan wysuwa się witalna, triumfująca młodość, to jednak ludzie, którzy już pozornie schodzą ze sceny życia, są warci szacunku, godności, pochylenia się nad ich losami, zrozumienia...

Mądre myśli, dobrze zaserwowane. Przemyślałabym jeszcze dwa techniczne drobiazgi:

zbudziło zdarzenia w zapomnieniu śpiące,
na przekór bufonadzie - w wysokiej ocenie.

"w zapomnieniu"/"w wysokiej ocenie"

Podwójne "w" - może dałoby się jeszcze dopracować ten dwuwers, aby uniknąć tego powtórzenia? (np. zamiast "w zapomnieniu" - "wśród chwil przeszłych śpiące" ---> wprawdzie trochę zmieniony sens, ale to tylko jedna z wielu możliwości).

Poza tym - podoba mi się.


Glo.

[Miladora]

Dobry sonet, Julcia.
Ładny klimat stworzyłaś. Zwłaszcza w ostatniej tercynie.

I jedno tylko:
- U podnóża górzystej, pięknej okolicy,
rozsiadły się domostwa z ciosanego drzewa.
Kiedyś w cienistym lesie wiatr im pieśni grywał. - zabrakło mi tu rymu, dałabym "śpiewał".
Ptaki dawały koncert niezrównany z niczym.

Serdeczności

[skaranie boskie]

Przeczytałem i koniecznie wróciłem do Autora.
Nie do wiary, że to ta sama Julka, która kiedyś uciekała do mało poczytnego działu...

Tym razem pozytywne zaskoczenie.

[Julka]

Dziękuję bardzo wszystkim i każdemu z osobna
moi mili, za przychylne komentarze.
Mnie już o wiele lepiej ze zdrowiem, ale wysłałam Wam przestrogę.
Czytajcie z uwagą, bo to nie żarty