w norweskiej hytte

[Maryla Stelmach]

w lesie podczas suszy, w norweskiej hytte,
stawiamy na stole, świece krótkiego dnia.
tutaj, o każdej porze roku w finse,
wiatry zamykają noce, w gniazdach opętanych jezior.
wysokie szczyty domów "olbrzyma",
uderzają w niebo, ponad linią drzew.
w lesie podczas suszy, w norweskiej hytte,
modlę się o ciebie, w podwodnej krainie:


tu lasy, lasy są chore, zimą wkładają szaty.
latem, lata kochliwe, kwiaty kochają i trawy.

wiosny, krzykliwe, zielone szykują przyloty ptaków.
a ptaki? ptaki czerwienią spadają na dachy lasów.

jesienne, złe wiatry przychodzą, i oczy zieleni są smutne.
drogi, puste, umarłych, do krzyży przydrożnych przykute.



*hytte - domek letniskowy.

[Leon Gutner]

Ciężki początek ..ociężały środek i bardzo ładna końcówka .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Piękna kombinacja słów.
Nawet niektórych mało zrozumiałych, co piękna nie ujmuje.
Razi wyraźny nadmiar przecinków. Często zupełnie niepotrzebnych, utrudniających czytanie.
I smutek...

[anastazja]

wiosny, krzykliwe, zielone szykują przyloty ptaków.
a ptaki? ptaki czerwienią spadają na dachy lasów.

Marylu, chyba po pytajniku z dużej? Dlaczego czerwienią ptaki?

Dużo ładnych fraz, piękny wiersz.

[Gloinnen]

wiatry zamykają noce, w gniazdach opętanych jezior.

ptaki czerwienią spadają na dachy lasów.

jesienne, złe wiatry przychodzą, i oczy zieleni są smutne.
drogi, puste, umarłych, do krzyży przydrożnych przykute.

Wybrałam z wiersza przejmujące, niepokojące obrazy, które pozwalają wprowadzić/zachować niezwykły klimat. Myślę, że udało Ci się dobrze uchwycić skandynawski chłód i tamtejszy koloryt lokalny (lasy pełne złowieszczych historii, smutek, mrok)...

Przeszkadza mi kilka rzeczy w samej technice zapisu:
- nadmiar "w" w pierwszej strofie,
- brak konsekwencji, jeśli chodzi o rymy (również w pierwszej strofie), podobnie z rytmem - zastanawiam się, czy nie potraktować tego utworu jednak jako wiersz wolny/eksperymentalny, bo niewiele ma wspólnego z tradycyjną formą rymowaną, co oczywiście nie odbiera mu tych walorów, które moim zdaniem niewątpliwie posiada.

Powyższe mankamenty rekompensują za to dobrze ukryte w scenerii północnych lasów emocje.

Pozdrawiam,


Glo.

[Maryla Stelmach]

bardzo dziękuję za komentarze. będe musiała przemyśleć potrzebe stawiania przecinków. wiem, że jest ich za dużo, ale zawsze mam z tym problemy. wiersz trzeba dopracować, myśle że Gloinen ma rację, ze to potrzeba eksperymentowania. nie mieszczę sie już w tradycyjnych formach. mam wrażenie że duszę się, ale je piszę póki co. jeszcze raz serdecznie dziękuję. mam zepsuty laptop, korzystam z syna i dlatego mam mało czasiu na pisanie komentarzy, ale postaram sie wiecej innych komentować. chociaż dla mnie to bardzo trudne. moge pisać tylko o moich emocjach, odczuciach, bo nie znam sie na krytyce.