Dumka

[Gloinnen]

odwiedź mnie dzisiaj mały smutku
czekają ciastka z rodzynkami
będziemy na serwetkach - z nudów
pisać ballady
pisać jutrzejsze kołysanki

przyjdź na herbatę siwa trosko
zostaw za progiem śnieg i ciszę
zanim zapuka ciemność w okno
złożymy wspólnie
złożymy uśmiech z niedomilczeń

wyjdź z mysiej nory tej pod szafą
chuda tęsknoto - ogrzej ego
dziś może łatwiej będzie zasnąć
po kilku tańcach
po kilku lampkach czerwonego

przyszli wypili całe wino
okruchy leżą na talerzach
aura gęstnieje z każdą chwilą
smutek pijany
smutek zaczyna dumki śpiewać

odchodzi się by ciągle wracać
a wraca - po to by znów odejść
będziemy więc do końca świata
zapraszać smutek
zapraszać troskę i tęsknotę



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Cóż trudno znaleźć słowa pochwały których już nie używałem . Do samej ziemi więc ukłon za ten wiersz .
Przepiękny .
Taki jak Leon lubi najbardziej

Z uszanowaniem L.G.

[Nicol]

Trzymasz klimat i obrazy niebanalne Glo - sama przyjemność odczytu

[skaranie boskie]

Intrygujący ten wiersz...
Ty znasz historię mojej z nim znajomości.
Chyba jestem ją winien innym.
Pokazałaś mi go kilka dni przed publikacją i stwierdziłem, że jest beznadziejny. Że pisany na kolanie i tym podobne pierdoły. Dziś czytam go już po raz któryś z kolei. I wczoraj czytałem...
Widać nie jestem krową, bo tylko ona nie zmienia zdania. Ja zmieniam.
Napisałem "intrygujący". Tak. To właściwe słowo. Pozwala się odbierać w zależności od nastroju odbierającego. Nie jest zawsze taki sam. Przyznam, że rzadko się spotykam z podobnymi wierszami. Znam kilka takich, które potrafiły zniechęcać do poezji w ogóle, by poznane na nowo po latach, wzruszać, zachwycać, rozbawiać... Tylko, że to było po latach, po pewnej transformacji gustów. Z tym jest jakoś inaczej. Ten chyba żyje lustrzanym odbiciem nastroju czytelnika. Rzadka to i niełatwa umiejętność, napisanie czegoś takiego.

[Ewa Włodek]

smutek, troska, tęsknota - powie ktoś - banał, a ja powiem - samo życie. Nikt ich nie uniknie. Nigdy. I nieraz trzeba je nawać po imieniu. Ty to zrobiłaś - ładnie, nastrojowo...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[anastazja]

odchodzi się by ciągle wracać
a wraca - po to by znów odejść

Przeuroczy wprost, ostatnio zachwycasz smutkiem, w każdej formie. Przypomniałaś Glo. dawny film, "Witaj smutku".

Z wielkim ukłonem w stronę wiersza

[jacek placek]

Ale tu lukrują! Może my z plackiem trochę słodkości dołożym? Gloinnen chcesz lizaka?

[Gloinnen]

Nie... wolę pół litra.

[jacek placek]

Pół litra lizaków? Niemożliwe, dostaniesz lizaczycy i będziesz się musiała leczyć.

[Gloinnen]

Jak już na słodko, to lepiej kilo cukru. Będziemy badać poziom cukru w cukrze.