Przekupki

[Nalka31]

Spotkałam przekupki na targu przy drodze.
Krzyczały dość głośno, zagniewane srodze.
Kramarz stał tuż obok, cichcem nadsłuchiwał,
takie wypowiedzi w głowie zapisywał:

Ktoś mi to przekazał w wielkiej tajemnicy,
na pewno nie kłamał, bo z prawdą się liczy.
Nie widziałam, kumo, ale fakty głoszę.
Naprawdę tak było, zatem uwierz, proszę.

Potem przyszła nowa, mocno czymś wzburzona.
Dodała trzy grosze - sprawa nieskończona.
Po chwili zza rogu znów kolejna leci
i ze sobą ciągnie dwójkę małych dzieci.

Tłumek dookoła powoli gęstnieje,
ktoś puka się w czoło, drugi w głos się śmieje.
O co awantura - zrozumieć nie mogą,
popatrzyli chwilę, poszli swoją drogą.

A przekupki pewnie jak stały, tak stoją.
Robią szum przy drodze, ludzi niepokoją.
Wróciłam do domu i wypiłam kawę,
tym oto akcentem zakończyłam sprawę.

[Miladora]

Życiowo, Nalcia.

Ale trochę się przyczepię.

- Spotkałam na targu przekupki przy drodze. – lepsze byłoby:
- Spotkałam przekupki na targu przy drodze.

- Kramarz stoi obok uchem nadsłuchuje, - a można czymś innym, nie uchem?
Może – chciwie nasłuchuje?
- i ich wypowiedzi skrzętnie konotuje. – bo w głowie to wiadomo.

- Nie widziałam(,) kumo, ale fakty głoszę.
Naprawdę tak było, zatem uwierz(,) proszę. – dałabym kursywę, bo to czyjaś opowieść.

- Potem przyszła trzecia mocno czymś wzburzona.
Dodała trzy grosze, sprawa nieskończona. – to powtórzenie źle brzmi, może:
- potem przyszła inna?

- O co awantura – zrozumieć nie mogą,
popatrzyli chwilę(,) poszli swoją drogą

- A przekupki pewnie jak stały(,) tak stoją.

Wiem, że w założeniu miał to być prosty wiersz, tym niemniej dobrze byłoby jednak pomyśleć o mniej gramatycznych rymach.
Prostota nie wyklucza doboru ciekawszych środków.

Ale – do przeczytania z lekkim uśmiechem – wystarczy.

Miłego

[Leon Gutner]

Z ciekawością i lekkim uśmiechem na twarzy .

Uszanowanie L.G.

[Nalka31]

Miluś jak zwykle masz dużo racji. W sumie to był taki wierszyk do poczytania, wynik pewnej sytuacji, a gdzie to już mało istotne. Tak z rozpędu bez zastanawiania się napisany, ale z tym na pewno coś pokombinuję. Jakoś mi tak zapadł w sercu, więc mu troszkę uwagi poświęcę.

Leonie dziękuję ślicznie.

[skaranie boskie]

Z lekkim uśmiechem...
Właściwie, to widziałbym wiersz w radosnej twórczości.

[Nalka31]

Cieszy, że z uśmiechem. A jeśli uważasz, że do radosnej, to możesz przenieść i tam. Ty tu rządzisz.

Serdeczności Skarańku.

[jacek placek]

Czy dziś jeszcze są takie prawdziwe przekupki? Jeśli je znalazłaś Nalka to masz szczęście. Powinnaś grać w totka. Ale wesołych wierszy nigdy za mało. Zobacz jak tu wszyscy smutno piszą. Aż się placek popłakał...

[Nalka31]

To niech się cieszy Placek i nie popłakuje. Z uśmiechem jest lżej.