*** (śmiać się... )

[ble]

* * *


śmiać się
do białości
dziko
rozżarzać siebie

czy ktoś
kto patrzy z zewnątrz
może dostrzec przyczynę

małe ziarenko w brzuchu
nieudane poczęcie

sekunda
blask
którego znaczenie
mahomet odgadł
w jednej chwili
szaleństwo
gdy mrok cię rozpuszcza
i kości
białe aż czarne
wariacko

[em_]

białe aż czarne - :-)
niezły wiersz, może ten śmiech na końcu, to trochę za dużo, ale cóż..
Pozdrawiam

[Alek Osiński]

nikt nie dostrzeże przyczyny, a jeśli dostrzeże to będzie objawienie
takie samo jak dostrzeżenie bieli w czerni i czerni w bieli, więc
przeważnie sami zostajemy ze swoim ziarenkiem w brzuchu
i pozostaje sie tylko rozżarzac, jak zawsze z ciekawością, Olu

Pozdrawiam:)

[ble]

białe aż czarne - :-)
niezły wiersz, może ten śmiech na końcu, to trochę za dużo, ale cóż..
Pozdrawiam

Masz rację, wyrzuciłam ostatni śmiech

nikt nie dostrzeże przyczyny, a jeśli dostrzeże to będzie objawienie
takie samo jak dostrzeżenie bieli w czerni i czerni w bieli, więc
przeważnie sami zostajemy ze swoim ziarenkiem w brzuchu
i pozostaje sie tylko rozżarzac, jak zawsze z ciekawością, Olu

Pozdrawiam:)

Rozżarzać się do ostatniego węgielka

Dzięki za czytanie

[Halszka55]

a jak już węgielek będzie to i żar i iskierka ... i ciekawa treść roziskrzy zaciekawi .. ;-))==

[anastazja]

śmiać się
do białości
dziko
rozżarzać siebie

byleby się tylko roziskrzyć, dalej buchnie płomieniem

[Ewa Włodek]

rozżarzać siebie

ano, Ble, jak to mówią: lepiej płonąć, niż się tlić...To jest pełnia zycia, to jest rozwijanie tego naszego "ziarenka" - w drzewo. I dobrze, bo na końcu nasze kości, co są "tak białe", stana się "aż czarne" - i nic z nich, z nas nie zostanie, prócz tej - energii...Ciekawy wiersz, do zamyślenia o tym, co z nas zanika, co zostaje...

pozdrawiam najcieplej...
Ewa

[neuro]

Przyłączam się do gratulacji. Bardzo udany wiersz. Widzę konsekwencję w ujęciu tematu. Przewijają się dwa główne motywy - ognia i szaleństwa. A jedno dookreśla drugie.
Pozdrawiam, M.

[ble]

śmiać się
do białości
dziko
rozżarzać siebie

byleby się tylko roziskrzyć, dalej buchnie płomieniem

Iskrzy boleśnie.
Dodano -- 12 mar 2013, 19:47 --

rozżarzać siebie

ano, Ble, jak to mówią: lepiej płonąć, niż się tlić...To jest pełnia zycia, to jest rozwijanie tego naszego "ziarenka" - w drzewo. I dobrze, bo na końcu nasze kości, co są "tak białe", stana się "aż czarne" - i nic z nich, z nas nie zostanie, prócz tej - energii...Ciekawy wiersz, do zamyślenia o tym, co z nas zanika, co zostaje...

Ech, Ewuś jakoś mnie bolą te wiersze.

Przyłączam się do gratulacji. Bardzo udany wiersz. Widzę konsekwencję w ujęciu tematu. Przewijają się dwa główne motywy - ognia i szaleństwa. A jedno dookreśla drugie.

To zupełnie nowy zbior wierszy, inny sposób pisania - sprawdzam tę drogę. Mam nadzieję, że będzie z sensem.

Dzięki wszystkim za komentarze